Wystawa Mieczysława Wiśniewskiego w  toruńskim CSW jest swoistym podsumowaniem 55-letniej drogi twórczej artysty, próbą ujęcia najistotniejszych form i wątków kluczowych dla jego twórczości.

Prace tworzone na przestrzeni ponad półwiecza, sam artysta określa mianem pewnego konsekwentnego systemu, kształtowanego stopniowo pod wpływem fascynacji porządkiem geometrycznym i zjawiskami związanymi z grą światła i cienia. Krytyka artystyczna źródło inspiracji artysty upatruje głównie w teoriach kubizmu, w dziełach  Wassilyja Kandinskiego, Pieta Mondriana, a przede wszystkim – w teorii suprematyzmu Kazimierza Malewicza.

W pierwszej fazie swojej twórczości, na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, artysta przy użyciu grubego filcu tworzy reliefowe, strukturalistyczne kompozycje, podporządkowane geometrycznej estetyce. Monochromatyczne kolaże o wyrazistej fakturze odzwierciedlają fascynację, jaką budzi w artyście efekt zestawienia materiałów o różnej strukturze i różnych możliwościach absorbowania światła. Podążającym tym tropem, artysta tworzy następnie konsekwentnie  geometryczne kompozycje z użyciem płótna workowego i skóry, a także brezentu namiotowego, połączonego na zasadzie asamblażu z elementami metalowymi.

Na tym etapie do twórczości Mieczysława Wiśniewskiego wkrada się kolor, silnie obecny zwłaszcza w rozpoczętej w okolicach 1975 r. serii Układów – obiektów przestrzennych opartych na przemyślanej, architektonicznej niemal konstrukcji blejtramu i skomplikowanym systemie napięcia płótna. Opracowana przez artystę koncepcja Układów, które wkrótce przekształciły się w Układy sferyczne, bazuje na autorskiej interpretacji geometrii i przestrzeni. Jest ona nierozerwalnie związana z techniką własną, opracowaną przez twórcę na bazie wieloletnich doświadczeń.

Jak pisze sam artysta: (…) Przestrzeń w moich „Układach sferycznych” jest kreowana światłem i uwarunkowana poruszaniem się odbiorcy w czasie oglądania ekspozycji. Taki „studyjny” charakter z punktu widzenia autora nastawiony jest na widza wdrożonego do percepcji dokonującej się w ruchu. Wyobraźnia plastyczna – tak twórcy jak i odbiorcy – nastawiona jest tu na porządek geometryczny. Prowadzi do powstawania różnych układów figur i brył zgeometryzowanych, wytwarzając wizję świata kinetycznych struktur przestrzennych. Powstaje w ten sposób iluzja przestrzeni żywej, samoprzekształcającej się.(…)

Mieczysław Wiśniewski – urodzony w 1929 roku w Toruniu. Studia artystyczne odbył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1949–1954). Dyplom artysty malarza uzyskał w Katedrze Malarstwa Figuralnego prof. Stanisława Borysowskiego. Pracę dydaktyczną rozpoczął w macierzystej Uczelni, stopień docenta po przewodzie w ASP w Gdańsku otrzymał w 1970 roku. Tytuł profesora sztuk plastycznych uzyskał w 1990 roku, a stanowisko profesora zwyczajnego w 1992 r. Wykształcił na studiach stacjonarnych 132 absolwentów w pracowni malarstwa. Artysta stosuje różnorodne formy wypowiedzi artystycznej, takie jak malarstwo sztalugowe, malarstwo monumentalne, tworzenie obiektów i form przestrzennych, a także projektowanie i architektura wnętrz.

Uczestniczył w wielu spotkaniach artystycznych, m.in. w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), w Plenerach koszalińskich w Osiekach (1968, 1979), w Sympozjach i wystawach „Złotego Grona”; w Plenerach dla Artystów posługujących się Językiem geometrii w Białowieży (1983–84), w Międzynarodowych Plenerach dla Artystów posługujących się Językiem geometrii w Okunince k/Chełma (1985–1992, 1994–1995, 1997–2000), w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2003–2008), w Radziejowicach (2009).

W dorobku artysty znajduje się ponad 50 wystaw indywidualnych, m.in.: Warszawa, Kraków, Poznań, Wrocław, Sopot, Łódź, Chełm, Zielona Góra, Koszalin, Elbląg, Lublin, Katowice, Wałbrzych, Bydgoszcz, Toruń, Orońsko, Brema, Sunderland, Billingham (Wielka Brytania), Ribe (Dania), Hünfeld, Gütersloh (Niemcy), Bratysława (Słowacja). Brał udział w ponad 300 wystawach zbiorowych: krajowych, wystawach sztuki polskiej za granicą, wystawach międzynarodowych, m.in.: Luneville (Francja), Stralsund (Niemcy), Nancy (Francja), Landskrona (Szwecja), Londyn (Wielka Brytania), Ferrara (Włochy), Getynga (Niemcy), Brema (Niemcy), Turku (Finlandia), Paryż (Francja), Monachium (Niemcy), Budapeszt (Węgry), Fulda (Niemcy), Dreieck, Linz, Passau (Austria), Hünfeld (Niemcy), Gmunden (Austria), Mechelen (Belgia), Tokio (Japonia), Bielefeld, Kolonia, Ilmenau, Erfurt (Niemcy), Viroinval (Belgia), Calgary, (Kanada), Amersfoort (Holandia), Innsbruck (Austria), Dringenberg (Niemcy), Piza (Włochy), Nismes (Belgia), Wiedeń (Austria), Mainz (Niemcy), Aranjuez (Hiszpania).

Prace Mieczysława Wiśniewskiego znajdują się  w wielu kolekcjach i zbiorach muzealnych polskich:

Muzeum Narodowe we Gdańsku, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Ziemi Chełmskiej w Chełmie, Muzeum Okręgowe w Koszalinie, Muzeum Okręgowe w Toruniu, Okręgowe Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Okręgowe Muzeum Miedzi w Legnicy, Muzeum  w Grudziądzu im. ks. W. Łęgi, Muzeum w Raciborzu, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Zbiory BWA w Białymstoku, Zbiory BWA w Bydgoszczy, Zbiory BWA w Sopocie, Zbiory BWA w Zielonej Górze, Zbiory Centrum Sztuki Galerii EL w Elblągu, Zbiory Galerii „Pegaz”, Galeria „Leżakownia”  w Zakopanem, Zbiory Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego w Sopocie, Zbiory ZPAP w Koszalinie, Kolekcja Centrum Rzeźby, Polskiej w Orońsku, Kolekcja Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu

Prace w zbiorach zagranicznych:

Kunsthale in Bremen (Niemcy), Museums der Künstler Erfurt/Forum Konkrete Kunst (Niemcy), Museum Modern Art, Hünfeld (Niemcy), Musee du Petit Format, Viroinval (Belgia), Foundation for Constructive Art, Calgary (Kanada), Mondriaanhuis Reference Collection, Amersfoort (Holandia), Planet Art, Vlaeberg, Cape Town (RPA), Kreishaus in Gütersloh (Niemcy).