Powiedz „berek!” albo „szukam!” i każde miejsce na ziemi może zamienić się w plac zabaw. Toruńskie CSW zaprasza na niezwykłą, interaktywną wystawę familijną, prezentującą prace młodych artystów i projektantów, które inspirują do twórczego odkrywania potencjału przestrzeni i podjęcia wspólnej gry w chowanego.

Podczas dziecięcej gry w berka, w jednej chwili przedmioty mogą stracić swoje pierwotne przeznaczenie i stać się przeszkodami albo kryjówkami. Nawet najbardziej trywialny przedmiot może zostać zamieniony w bezpieczną bazę, w demokratyczny sposób stając się najważniejszym elementem zabawy. Miejsce staje się doświadczeniem, zdefiniowanym przez graczy, nie zaś przez architektów, designerów czy urbanistów.

Gra w berka czy zabawa w chowanego to prawdopodobnie najbardziej bezpretensjonalny sposób odkrywania kreatywnego potencjału przestrzeni. Improwizowane kryjówki pomagają też odzyskać prywatność w czasach, gdy wszystko staje się coraz bardziej otwarte i publiczne. Monitoring przestrzeni miejskiej zmusza nas do odkrywania i tworzenia nowych rodzajów osobistych schronień. Swobodna zabawa poza domem, na wolnym powietrzu, jest dziś coraz trudniejsza, gdyż przepisy regulujące przestrzeń publiczną określają drobiazgowo położenie niemal każdego kamienia, a czujne obiektywy kamer obserwują każdy nasz ruch. W tym kontekście zabawa i chowanie się, które pamiętamy z dzieciństwa, stanowią raczej formę miejskiego aktywizmu niż niewinną grę.

Międzynarodowy projekt BEREK! SZUKAM! jest pretekstem do odkrywania miejsc do zabawy w obrębie formalnych, instytucjonalnych reguł, próbą ucieczki od zasad zwiedzania wystaw w ciszy i biernego podążania za narracją zaproponowaną przez kuratora. Wystawa zachęca zwiedzających do ruchu, działania, obserwowania, szukania połączeń i komunikowania się inaczej, do ustalania własnych reguł. BEREK! SZUKAM! podejmuje też problem rosnącej potrzeby tworzenia przestrzeni prywatnych i azylów. W jaki sposób odnoszą się do niej współcześni artyści, designerzy i architekci? Co się dzieje z twoją prywatnością, gdy sportretuje cię Google Street View? Co dzieje się z bezdomnymi, gdy parki są zamykane na noc? Czy są alternatywne sposoby ukrywania się?

BEREK! SZUKAM! inspiruje do ustalania własnych zasad gry, do stawiania pytań i podążania tropami pozostawionymi przez artystów i projektantów o nieskrępowanej wyobraźni. Zapraszamy do gry!

Cynthia Hathaway, HeadShot, instalacja, 2010, fot. Ernest Wińczyk
HeadShot zachęca do spojrzenia na siebie z innej perspektywy, z której widać zaskakująco niewiele, jednak jest to bardzo czytelne, osobiste i wyjątkowe.

Leonard van Munster, Szałas bez tytułu, instalacja, 2010, fot. Ernest Wińczyk
Element zaskoczenia, bezustanne konstruowanie i powiązane z dzieciństwem skojarzenia są cechą instalacji van Munstera.

Dinie Besems, Kurtka? Jaka kurtka?!, instalacja, 2010, fot. Ernest Wińczyk
Czarno-biały wzór użyty w instalacji był dla Besems punktem wyjścia do stworzenia aranżacji studyjnej na potrzeby badania fenomenu mimikry i kamuflażu.

Bartosz Mucha, DomHamak, instalacja, 2010, fot. Ernest Wińczyk
DomHamak to pierwszy zrealizowany w pełnej skali prototyp z serii projektów PARARCH, badających różne możliwości stworzenia architektonicznych kryjówek.

Suzuki Affice, Ściana Suzuki, 2010, fot. Ernest Wińczyk
Zainspirowana ceglaną architekturą, która jest jednym z symboli Torunia, grupa stworzyła Ścianę Suzuki ― drukowany wzór ceglanej ściany, podobny do tego na fasadzie budynku instytucji.

Eric von Robertson, Recon-Screen, instalacja site-specific, 2008 – 2010, fot. Ernest Wińczyk
Na wystawie Berek! Szukam!, Recon-Screen przekształca przestrzeń wystawienniczą w playscape (czyli rodzaj designerskiego placu zabaw, przestrzeni zaprojektowanej przez architektów krajobrazu specjalnie z myślą o dziecięcej zabawie), zastępując wewnętrzne ściany galerii, pozwalając zwiedzającym swobodnie przemieszczać się pomiędzy publicznymi, parapublicznymi i prywatnymi sferami wpływów.

Eric von Robertson, Gentle Load, wideo, 1996, fot. Ernest Wińczyk

Guy Keulemans, WWILMA, instalacja site-specific, 2010, fot. Ernest Wińczyk
WWILMA to interaktywna i generatywna struktura, mapująca demograficzne wartości tych, którzy ją budują.