Cykl wydarzeń okołomuzycznych kładących szczególny nacisk na synergię obrazu i dźwięku w kontekście galeryjnym CSW. Koncerty i warsztaty realizowane przez artystów wizualnych parających się dźwiękiem i muzyką, jak również przybliżenie najciekawszych zagadnień z obszaru „sztuki dźwięku”. Program koncertowy ma tu zatem odbiegać nieco od standardowych programów klubów muzycznych, ale jednocześnie przyciągać ciekawym doborem wykonawców, synkretyzmem stylów muzycznych, spektakularnością i humorem wystąpień.

W ramach cyklu m.in.:

Felicity Mangan i Thaw (Hubert Napiórski) – 14 maja, godz. 19:00

Mollusca (Francesco Cavaliere & Michael Northam) – 28 maja, godz. 20:00

Prezentacja projektu multimedialnego Tonopolis:
Panel dyskusyjny pt. Sonosfera: między dźwiękiem a muzyką. Czy nagrania terenowe są sztuką?
Koncert Marcina Dymitera i BWSounds / 30 maja 2010, godz. 18:00

KAGO (Lauri Sommer) – 12 czerwca, godz. 20.00

Patrick McGinley & Maksims Shentelevs – koncert podsumowujący warsztaty dźwiękowe – 17 czerwca, godz. 19:00

Arturas Bumšteinas & Piotr Kurek – 25 czerwca, godz. 21:00

ARTYŚCI

14 maja, godz. 19:00

Felicity Mangan jest australijską artystką zajmującą się sztuką dźwięku. Rozwija swe działania poprzez różne formy współpracy z tancerzami, artystami wizualnymi, jak również muzykami. Używa technik cyfrowej kompozycji, eksplorując nagrania terenowe i wycinki znalezionych nagrań archiwalnych. Felicity prezentuje swoje działania w formie dźwiękowych performensów i publikacji, używając do tego budowanych na zamówienie urządzeń wzmacniających. Eksploruje przy tym fizyczne własności dźwięku nagrań terenowych poprzez głośniki własnej produkcji i mikrofony kontaktowe wykonane z recyklingowych i znalezionych obiektów. Odbywając trasy koncertowe po Stanach Zjednoczonych, Australii i Europie współpracowała z tancerkami Phoebe i Julią Robinson (Half Finished Word, Melbourne, 2006), artystami wizualnymi, jak Amanda Marburg (Linden Contemporary Art Space, Melbourne, 2006), Rebbecą Ann Hobbs (Australijskie Centrum Fotografii, Melbourne 2004) i jako członkini Function Ensemble (Secret Mirakle Fountain, Locust Music). W 2008 r. była na rezydencji w MoKS, Centrum Sztuki i Praktyk Społecznych w Mooste w Estonii. Artystka mieszka i pracuje w Berlinie.
http://www.myspace.com/lesson78

Thaw – Hubert Napiórski pod tym aliasem koncentruje się na muzyce preparowanej, elektroakustycznej, noise, drone, field recording. Działa od 1996 – jego projekt Astipalea (http://www.astipalearecords.pl.tl), pod szyldem którego wydaje muzykę swoją i innych, działa od 25 sierpnia 2002. Jest oficjalnym i jedynym polskim dystrybutorem portugalskiej wytwórni Creative Sources wydającej muzykę improwizowaną ( www.creativesourcesrec.com).

Działa również pod dwoma innymi aliasami: djfeaturing (turntablism) i kitty kit (improwizacje na pojedyncze instrumenty solo). W swoich działaniach operuje różnymi technikami – głównie analogowo akustycznymi, gra na akustycznych laptopach. Zajmuje się również fotografią, pisze opowiadania, wiersze, teksty o kulturze muzycznej.

http://www.astipalearecords.pl.tl
http://www.myspace.com/thawfromastipalea

28 maja, godz. 20:00

Mollusca (Francesco Cavaliere & Michael Northam)
Krystaliczne mobilium kręcące się w czasie, ustawione w centrum, obracające się w Nieznane.

Wybór słowa Mollusca – mięczaki – odnosi się do grupy stworzeń morskich żyjących w strefach przybrzeżnych, jak również indywidualnych historii tych istot i związanych z nimi analogii dźwiękowych. W roku 1998 Michael Northam stworzył akuzmatyczne dzieło „The
Gathering” („Zgromadzenie”), które przywołuje język ukwiałów. 10 lat później w 2008 Francesco Cavaliere zaczął prace z naturalnymi źródłami dźwięku w Berlinie i Turku, zbierając po drodze dziesiątki materiałów źródłowych. Mollusca to projekt – spotkanie Francesco zainteresowanego bezpośrednimi/konkretnymi dźwiękami i Michaela zafascynowanego dźwiękami tonalnymi, akuzmatycznymi, bez odniesienia. Łącząc dwie generacje dźwiękowych światów, akustycznych i elektroakustycznych form improwizacji, program Mollusca sytuuje się gdzieś pomiędzy akuzmatyczną a konkretną kompozycją. W obrębie tej strefy nieograniczoności, artyści budują szczególny dialog, który podkreśla ich zainteresowanie organiczną morfologią dźwięku.
Northam otacza publiczność grubym kocem głębinowych dźwięków i wysoce złożonymi transpozycjami instrumentów dętych wraz z całym rumowiskiem field recording wyciągniętych z jego przepastnych archiwów. Cavaliere generuje stochastyczne pola dźwiękowe poprzez proste zabiegi na znalezionych przedmiotach, takich jak drewniane pudełka, kamyki, zegarki mechaniczne zmiksowane bezpośrednio z kasetową dokumentacją wydarzeń dźwiękowych. Dwie połączone, harmonizujące się fale i przypadkowe wzory z wysublimowanymi dźwiękami tworzą obracającą się karuzelę kapryśnej fantazji, oddając tym logikę życia morskich stworzeń.

Francesco Cavaliere (1980)
Studiował muzykologię na D.A.M.S. Uniwersytecie Sztuki, Muzyki i Teatru w Bolonii, we Włoszech. Otrzymał stopień naukowy w dziedzinie etnomuzykologii w roku 2008. Jego praca jest skoncentrowana na koncepcji i kreacji instrumentów oraz instalacji opartych na obserwacji i reakcji muzycznych zjawisk przedmiotów znalezionych. Przywiązanie do prostych dających się dotknąć dźwięków jest zmieniane przez działanie w trakcie wystąpień oraz poprzez utylizację środków elektronicznych i takowych urządzeń. Żyje i mieszka pomiędzy Berlinem a Bolonią.
[http://www.nathiascatola.com/]

Michael Northam (1970)
Urodzony w zachodniej części pustynnego stanu Utah. Od kiedy sięga pamięcią, jest bardzo bardzo silnie zainspirowany doświadczeniem olbrzymich obszarów geograficznych, ciężkich warunków pogodowych i innych budzących jednocześnie grozę i fascynację fenomenów natury. Eksploracja tych zjawisk i ich odniesienie do percepcji poprzez skalę (małe / duże) wydaje się być podstawą jego pracy z dźwiękiem. W swojej karierze muzycznej podąża drogą wewnętrznej intuicji i takowego podejścia do medium ekspresji i eksperymentu. Współpracował z wieloma artystami w Azji, Ameryce Północnej i Europie, promując głęboko osobistą w formie nową muzykę, która działa poprzez połączenie elementów teorii akuzmatycznej, wolnej improwizacji, technik field recording, tradycyjnych systemów muzyki i dogłębnej wartości psychodelicznej muzyki rockowej.
[http://oro.preg.org]

30 maja, godz. 18:00

Osoby biorące udział w panelu dyskusyjnym.

Dariusz Brzostek – absolwent toruńskiej polonistyki, obecnie adiunkt w Zakładzie Teorii Literatury UMK w Toruniu. Zajmuje się głównie antropologią literatury, twórczością Stanisława Lema oraz krytyką literacką i muzyczną. Publikował teksty naukowe, poetyckie i eseistyczne na łamach Tekstów Drugich, Literatury Ludowej, Polonistyki, Anteny Krzyku, Ha!artu, Glissanda, Opcji, Undergruntu, Frazy, Aktivista oraz witryn internetowych: Diapazon i GAZ-ETA, jest stałym współpracownikiem magazynu Fragile, pisma M/I orazGościńca Sztuki. W roku 2009 wydał monografię Literatura i nierozum. Antropologia fantastyki grozy.Występował i nagrywał jako muzyk z HATI, jest także współtwórcą formacji Molok Mun oraz grup muzycznych Fiki Miki Black Power Trio i Carate Cojak.

Rafał Kołacki – archeolog i etnolog, doktorant socjologii, muzyk i animator kultury. W sferze nauki jego zainteresowania rozciągają się od archeomuzykologii po historię polskiego punk rocka i antropologię dźwięku, której poświęca swe ostatnie badania, studiując sonosferę aglomeracji miejskich. W dziedzinie sztuki jego poszukiwania są równie rozległe, obejmując grę na perkusji w punkowej grupie Stagnation Is Death, występy w akustycznej formacji HATI oraz elektroakustyczne i performerskie działania w kolektywach twórczych Molok Mun, Fiki Miki Black Power Trio oraz Carate Cojak, z którymi zaliczył dziesiątki koncertów i niemało sesji nagraniowych udokumentowanych wydawnictwami płytowymi. Grywał już z Jonem Zornem i Z’EVem. Nie zdążył jeszcze zagrać jamu z Panem Łyżeczką… Jest współorganizatorem festiwalu sztuki dźwięku CoCArt i współautorem radiowej audycji Na falach Martenota. Jego najnowszą pasją są instalacje dźwiękowe i nagrania terenowe.

Katarzyna Jankowska i Marta Karalus – koordynatorki projektu audiosfera/Dźwiękospacery, edukatorki w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu.

Jacek Doroszenko – artysta nowych mediów, malarz, grafik komputerowy, freelance designer, kompozytor, instrumentalista, realizator dźwięku, właściciel studia nagrań, urodzony w styczniu 1979 w Bielsku Podlaskim. Jest współtwórcą muzyczno-dźwiękowego kolektywu BWSound. Działania BWSounds rozłożone są na wielu płaszczyznach: tworzenie muzyki eksperymentalnej, elektronicznej, alternatywnej, tworzenie środowisk dźwiękowych na potrzeby projektów multimedialnych oraz internetowych, kolaboracje z innymi artystami.

Hubert Wińczyk – Ejcz_Urinator – badacz dźwięku, jest członkiem elektro-akustycznego zespołu kakofoNIKT, współpracuje z takimi muzykami jak Jeff Gburek, Piotr Tkacz (projekt Revue svazučeských architektů), Patryk Lichota, Roman Bromboszcz, Mojomat. Podczas występów wykorzystuje narzędzia, odpadki z metalu i tworzyw sztucznych, generator akustyczny, nagrania terenowe, dyktafony, własny głos, mikrofony kontaktowe, radyjka, dziecięce instrumenty, efekty gitarowe. Na etapie rejestracji, badań i produkcji wykorzystane są: MD recorder, dyktafony, loop station, magnetofon szpulowy i archiwalne nagrania radiowe oraz komputer. Uczestnik warsztatów audiosfera/Dźwiękospacery odbywających się w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu.

Arszyn – Krzysztof Topolski – muzyk elektroniczny, improwizator, autor instalacji dźwiękowych, perkusista. Autor projektów i warsztatów w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku (m. in. AudioTourism, Radio 4×4, Muzyka Współczesna dla Gospodyń Domowych, Rośliny, Owoce, Kwiatki). Uczestnik warsztatów audiosfera/Dźwiękospacery odbywających się w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu.

Marcin Dymiter aka Emiter – muzyk, improwizator. Emiter porusza się w obszarze elektroniki, muzyki improwizowanej. To projekt oparty na elektroakustycznych/elektronicznych improwizacjach. Eksperymentuje z brzmieniem, przetwarzaniem dźwięków towarzyszących naszemu życiu, poszukuje nowego pola dźwiękowego dla gitary elektrycznej. Emiter używa i łączy różne jakości – lo-fi/hi-fi, czy też dźwięki powszechnie uznawane za zakłócenia. Tworzy instalacje dźwiękowe, słuchowiska radiowe, muzykę do filmów, spektakli i przestrzeni publicznych. Gra do filmów niemych. Współpracuje z artystami wizualnymi i tancerzami. Prowadzi autorskie warsztaty dźwiękowe.

BWSounds – Muzyczno-dźwiękowa część działalności artystycznej kolektywu BWScustoms, założonego przez Marcina Sipiorę i Jacka Doroszenko w 2005 roku, w Krakowie. Działania BWSounds rozłożone są na wielu płaszczyznach: tworzenie muzyki eksperymentalnej, elektronicznej, alternatywnej, tworzenie środowisk dźwiękowych na potrzeby projektów multimedialnych oraz internetowych, kolaboracje z innymi artystami np. z Michałem Stambulskim z zespołu Microexpressions.

11‐13 czerwca

Patrick McGinley & Maksims Shentelevs – warsztaty dźwiękowe (mapowanie dźwiękiem – dźwięk jako język)

Patrick Mcginley aka murmer, (ur. 1975 w USA) – artysta zajmujący się sztuką dźwięku, mieszka od 1996 r. w Europie. Od 1998 mieszkał w Paryżu, gdzie studiował sztuki teatralne, rozpoczynając swoje eksperymenty z dźwiękiem w tym właśnie kontekście. Przenosząc się w tym samym roku do Londynu rozpoczął zbieranie znalezionych dźwięków i obiektów, które stały się podstawą jego warsztatu pracy. Jest także współzałożycielem inicjatywy framework (2002), która produkuje cotygodniową audycję radiową dla londyńskiego Resonance 104, 4 fm, działającą obecnie jako samodzielna platforma radiowa poświęcona field recording i prezentowana w kilku stacjach w różnych częściach świata. Mcginley koncentruje się na ramowaniu dźwięków z naszego otoczenia, które zwykle niezarejestrowane i niewyczuwalne umykają uwadze, stając się poza swoim kontekstem całkowicie nierozpoznawalne, obce i niezwykłe: skrzypiący węgiel drzewny, piszczące schody ruchome, brzęczący owad, lub czyjś własny oddech. W ostatnim czasie Mcginley zajmuje się prezentacjami, warsztatami i działaniami opierającymi się na eksplorowaniu dźwięków właściwych danemu otoczeniu (site‐specific) oraz zagadnieniem dźwięku jako definicji przestrzeni, realizując projekty solo, jak i we współpracy z artystami takimi, jak John Grzinich, Maksim Shentelevs, Yannick Dauby and Hitoshi Kojo. Podczas dźwiękowych performance jego uwaga skoncentrowana na nagraniach terenowych (field recording) rozwinęła się w próbę zintegrowania i rezonowania znalezionych dźwięków oraz obiektów, charakterystycznych miejsc i momentów w czasie, ażeby stworzyć bezpośrednią i wręcz instynktowną więź pomiędzy odbiorcami a danym miejscem.
[http://www.murmerings.com]

Maksims Shentelevs (my‐ym) – architekt, fonograf i artysta dźwięku bazujący w Rydze. Od 1998 aktywnie uczestniczy w działaniach związanych z architekturą, sztuką dźwięku, warsztatami prowadzonymi w różnych miejscach w Europie. Publikował swoje nagrania w wydawnictwach SIRR (PT), Gruenrecorder (DE), Universinternational (FR). Od 2002 roku zajmuje się nagraniami terenowymi (field recording). Koncentruje się na gromadzeniu dźwięku, jako nie‐interwencyjnej strategii służącej obserwacji struktur natury. Zwykle badania terenowe jako kompilacja, mapowanie pejzażu dźwiękowego, kolekcjonowanie zarejestrowanego materiału służą za podstawę do pracy w studio. Jednym z jego głównych punktów zainteresowań są środowiska życia oraz zachowania owadów i innych niewielkich istot, relacja pomiędzy strukturami samoistnymi oraz tymi w skali makro. Ostatnio wprowadza własnoręcznie skonstruowane obiekty oraz instrumenty elektro/akustyczne, używając ich jako narzędzia wzajemnego dyskursu z naturą. W 2007 zainicjował kolektyw improwizatorów bernu rits (poranek dzieci) www.bernurits.com. W 2008 powołał do życia wydawnictwo muzyczne molmika. Rozwija swoje działania w rozmaitych współpracach, m.in. wraz Patrickiem McGileyem i Johnem Grzinichem współtworzy warsztaty site specific / revenant odbywające się w różnych miejscach Europy.

12 czerwca, godz. 20.00

KAGO (Lauri Sommer)
Lauri Sommer urodził się w 1973 roku w mieście Viljandi w Estonii. Studiował literaturę i folklorystykę na Uniwersytecie w Tartu. Jest artystą wszechstronnym, jednym z najciekawszych poetów młodego pokolenia w Estonii, pisarzem, krytykiem artystycznym, muzykiem i znawcą folkloru krajów bałtyckich. Opublikował cztery tomy poezji, tłumaczył z angielskiego poezję i prozę (m.in. Burroughs, Ginsberg, Muriel Rukeyser, Conrad Aiken, Richard Brautigan), jest autorem audycji radiowych, artykułów i esejów o literaturze i muzyce. Karierę muzyczną rozpoczął Sommer na początku lat dziewięćdziesiątych biorąc udział w rozmaitych projektach muzycznych, od surowego punka, poprzez działania zapowiadające indie rock, na chórze kościelnym skończywszy. Dziesięć lat później jego muzyczne zainteresowania oscylują pomiędzy odkryciem korzeni w archaicznym sposobie śpiewu – LIINATŚURAQ, wykonywanego podczas uroczystości przez mężczyzn z regionu Seto na Południu Estonii (który mimo prawosławia zachował właściwe sobie, bardzo korzenne tradycje i obyczaje). Zainteresowanie folklorem i religią (poprzez badania nad postacią estońskiego filozofa i folklorysty – Uku Masinga) włącza do własnego synkretycznego stylu muzycznego pod pseudonimem KAGO – w którym pisanie piosenek, archaiczny śpiew, urządzenia elektroniczne własnej produkcji, akustyczny punk i repetycyjne rymy z dyktafonu łączą się w jedną niezwykłą całość.
[http://www.ounaviks.ee]

25 czerwca, godz. 21:00

Arturas Bumšteinas urodził się w 1982 r. w Wilnie. Jest kompozytorem muzyki elektroakustycznej (dypom na litewskiej Akademii Muzyki i Teatru), założyciel Kwartetu Twentytwentyone, artysta wizualny aktywnie wystawiający swoje prace w różnych miejscach Europy. Uczestnik, m.in. festiwali The Holland Festival, Sensoralia/Romaeuropa, Avanto, Sonic Circuits, Skanumezs, Full Pull, Cut&Splice etc., od 2000 roku aktywnie rozwija swoje działania poprzez współpracę z artystami, takimi jak Laura Garbštienė, Jesse Glass, Anton Lukoszevieze, Antanas Jasenka, Antanas Kučinskas, Maarten Ornstein, Simon Wickham-Smith, Jeff Surak, Borut Savski, Max Reinhardt, Rytis Mažulis etc. Pośród jego wydawców są warszawski Bøłt Records czy portugalska CRÓNICA. Jego działania na polu sztuk wizualnych reprezentuje berlińska galeria Antje Wachs. Arturas mieszka i pracuje w Wilnie i Warszawie.

Piotr Kurek (1978), artysta dźwiękowy i autor muzyki teatralnej m.in. do spektakli Lubelskiego Teatru Tańca. Koncertował na festiwalach teatralnych i muzycznych w Polsce (Zakrzywienia Igły), Niemczech (Transmediale), Francji (Traverses), Białorusi, Hiszpanii i Austrii. Połowa duetu Ślepcy i audio-wizualnej grupy Oprawcy. Współpracuje z lubelskim Ośrodkiem Rozdroża i portugalską wytwórnią CRÓNICA. Incydentalnie zbieracz małych, średnich i dużych instrumentów.

www.myspace.com/pekurek22