Obraz Aleksandry Simińskiej przedstawiający rodzaj podium lub sceny, której kulisy odkrywają fragment odległego pejzażu, namalowany jest w technice olejnej na płótnie. W kolorystyce obrazu przeważają tony błękitne oraz uzupełniające je zróżnicowane odcienie szarości. W charakterze dominanty występują obecne na pierwszym planie czerwienie oraz – na dalszym – zielenie i żółcienie.

Tę mocno związaną z tradycją włoskiej sztuki twórczość (w swej oszczędnej dystrybucji form Zasłona przywodzi bowiem na myśl jeszcze jednego Włocha – Giorgia Morandiego) charakteryzuje jednak w znacznym stopniu zorientowanie na właściwości samego medium; możliwości farby i jej koloru. Jest ono więc pomimo swego dialogu z tradycją na wskroś nowoczesne lub (by być bardziej precyzyjnym) modernistyczne. W tym sensie ostatecznym jego celem wydaje się być malarskość rozumiana (zgodnie z tradycją tego pojęcia) jako pełna akceptacja dwuwymiarowości obrazu oraz odkrywanie tego, co w malarstwie najbardziej zmysłowe.

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)