Kiedy: 14 lutego (środa), godz. 18.00
Czytelnia CSW

Płyty gramofonowe pojawiły się na początku XX wieku. I to dla nich trzeba było zaprojektować opakowania chroniące je przed różnego rodzaju zarysowaniami, uszkodzeniami. Wymyślono tekturową, kwadratową kopertę 30 x 30 cm. Szybko zorientowano się, że okładki mogą znakomicie promować i komentować nagraną na płycie muzykę; zwracać uwagę, zachęcać do jej zakupu. 
Graficzne zasady projektowania płytowych obwolut ustanowił w latach 40. Alex Steinweiss, Amerykanin o polskich korzeniach, szef artystyczny wytwórni Columbia Records. Stworzył wiele znakomitych, atrakcyjnych wizualnie okładek „czarnych krążków” z muzyką poważną, rozrywkową, jazzową. 

W Polsce czas bliskiej współpracy grafików, fotografów z muzykami i wydawcami płyt rozpoczął się na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Okładki – o nieprzemijającej wartości artystycznej, które stały się znakami rozpoznawalnymi muzyków i zespołów – projektowali m.in. Waldemar Świerzy, Rosław Szaybo, Stanisław Zagórski, Wojciech Zamecznik, Marek Karewicz, Jan Sawka, Stanisław Żakowski; w latach późniejszych: Maciej Buszewicz, Lech Majewski, Edward Lutczyn, Wojciech Grzymała, Andrzej Gosik, Aleksander Januszewski, Jarosław Koziara, Andrzej Tyszko, Jacek Staniszewski, Katarzyna Fortuna, Justyna Kosińska, Olka Osadzińska, Maciej Grochot, Jędrzej Guzik, Mateusz Holak, Grzegorz Piwnicki, Paweł Wroniszewski. Kilku z nich zrobiło kariery światowe; tworzyli okładki płyt Duka Ellingtona, Milesa Davisa, Leonarda Cohena, Elthona Johna, Arethy Franklin, Roberty Flack, Cher, Simona & Garfunkela, Janis Joplin, Carlosa Santany, Billy’ego Cobhama, zespołów: Modern Jazz Quartet, Cream, Judas Priest, Chicago, The Clash, Velvet Unterground.

Okładki płyt stały się dziełami sztuki trafiającymi do niebywałej ilości fanów muzyki; coraz częściej ich wystawy zobaczyć można w najważniejszych galeriach i muzeach sztuki współczesnej.

Prowadzenie: Jerzy Brukwicki
Wstęp wolny!

Tags: wykład