Choć CSW jest już otwarte, wciąż nie możemy zaprosić zwiedzających na oprowadzanie z przewodnikiem. Dlatego proponujemy następujące rozwiązanie: zwiedzanie wystaw w czwartek za złotówkę, a po powrocie do domu udział w oprowadzaniu online!
Po ekspozycjach festiwalu Plaster oprowadza kurator, Krzysztof Białowicz.
11. odsłona Międzynarodowego Festiwalu Grafiki Projektowej Plaster koncentruje się wokół twórczości plakatowej i nawiązuje tym samym do pierwszej edycji wydarzenia, kiedy jego pełna nazwa brzmiała: Międzynarodowy Festiwal Plakatu i Typografii. Na skutek nieustannie poszerzającej się formuły projektowania graficznego, będącego głównym punktem odniesienia dla wydarzeń Plastra, w 2018 roku nazwa zmieniła się na obecnie obowiązującą. Formułą niezmienną przez wszystkie 11 lat trwania festiwalu było konfrontowanie polskiego dizajnu graficznego z aktualnymi trendami tej dziedziny sztuki w Europie i na świecie. W tym roku możemy przeanalizować to w odniesieniu do sztuki francuskiej.
Na festiwal składają się dwie wystawy indywidualne, jedna wystawa przeglądowa i jedna wystawa tematyczna. W CSW będzie można zobaczyć prace dwóch ikon francuskiego plakatu – Alaina Le Querneca i Michela Bouveta. Obszerne monograficzne ekspozycje na parterze toruńskiego Centrum ukażą te bardzo dynamiczne i kontrastujące ze sobą postawy graficzne. Alain Le Quernec prezentuje kompozycje z dominującą rolą fotografii, przetworzonej na różne sposoby. Tematyka jego plakatów oscyluje wokół wydarzeń kulturalnych, ale też postaw społecznych, obyczajowości i zagadnień politycznych. Le Quernec programowo nie wykonuje reklam, angażując się w całkowicie niezależne komentowanie aktualnych wydarzeń na świecie. Michel Bouvet to przede wszystkim rysownik – jego prace skupiają się na żywej, nierzadko opatrzonej odręcznie wykonaną typografią ilustracji i interpretują wybitne dzieła teatralne, operowe, współczesną kinematografię, postawy twórcze. Feerie kolorów, wyraziste kontury, dowcip i anegdota współgrają z silnym, intuicyjnie dobranym krojem pisma.
Ważnym akcentem na każdej edycji festiwalu jest promocja młodych twórców zajmujących się projektowaniem graficznym. Wystawa F1, która jest prezentowana na tarasie CSW, odnosi swoją nazwę do wyścigów samochodowych, dynamiki, nowoczesności, ale też nawiązuje do pierwszej litery kraju, z którego pochodzą projektanci. Plakaty są autorstwa studentów kilku francuskich szkół artystycznych m.in. paryskiej EPSAA, L’école de Design Nantes Atlantique, École supérieure d’art des Pyrénées. Prace, poruszające takie tematy jak „Fake news”, „Granice” czy „Paryż w muzyce”, powstawały na regularnych zajęciach, ale także na warsztatach prowadzonych przez wybitnych profesjonalistów.
Polskim akcentem, wpisującym się w kontekst francuski, jest przygotowany specjalnie na 11. edycję festiwalu „Plaster” projekt plenerowy Trzej muszkieterowie. Jego autorzy – Łukasz Kliś, Sebastian Kubica i Tomasz Tobolewski – stworzyli zestaw 40 wielkoformatowych plakatów poświęconych kinu francuskiemu. Takie kultowe tytuły, jak Windą na szafot, Emmanuelle czy Fantomas zyskały nowe oblicze, poddając się interpretacji twórców i stając się też odpowiedzią na pytanie, czy oba prezentowane na festiwalu kraje w jakikolwiek sposób odnoszą się do siebie w obszarze ekspresji twórczej. Wszakże od wielu już lat stosunki polsko-francuskie na polu grafiki projektowej są bardzo ścisłe i emanują wzajemnie inspirującą się energią.
Apetyt na więcej. La Cocina, reż. Alonso Ruizpalacios, dramat, Meksyk, USA, 2024, napisy, 139'
Kipiąca emocjami, zrealizowana z niezwykłą błyskotliwością opowieść o burzliwych losach pracowników wielkiej nowojorskiej restauracji. Miłość, przyjaźń, rywalizacja, zdrada, kradzież i wielkie marzenia. Te składniki, odmierzone w idealnych proporcjach, składają się na wyśmienite filmowe danie. Zjawiskowa Rooney Mara w najnowszym filmie reżysera nagrodzonego na Festiwalu W Berlinie.
Kuchnia wielkiej nowojorskiej restauracji jest jak mikrokosmos, w którym krzyżują się drogi grupy marzycieli z różnych stron świata. Ich aspiracje i pragnienia boleśnie konfrontują się z rzeczywistością zarządzanej żelazną ręką restauracji. Młoda lecz doświadczona kelnerka Julia i utalentowany kucharz Pedro muszą ukrywać swoją relację. Młodziutka Estela dopiero wchodzi w ten świat. Pracujący tu od lat Max za wszelką cenę chce udowodnić swój talent. Nonzo marzy, by sprowadzić do Nowego Jorku rodzinę. Na wszystkich z góry spogląda właściciel Rashid, dla którego liczy się tylko sprawnie funkcjonujący biznes. Gdy pewnego dnia rano, szef zmiany odkrywa kradzież, wszyscy stają się podejrzani.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=X4T3-XPi9fE
Biografia jednej z głównych przedstawicielek europejskiego pop-artu, prekursorki happeningów, postrzeganej jednocześnie jako ikona feminizmu. Skomplikowana biografia Niki de Saint Phalle mieni się kolorami, składając się na intrygujący portret niespokojnej artystki.
Rok 1952. Niki de Saint Phalle (w tej roli Charlotte Le Bon) wraz z mężem i dwuletnią córką przenoszą się z ogarniętych terrorem makkartyzmu Stanów Zjednoczonych do europejskiej stolicy sztuki – Paryża. Mająca arystokratyczne korzenie kobieta posiada znacznie większe artystyczne aspiracje niż jedynie bycie pięknością na okładkach „Vogue’a”, gdzie pojawiała się w charakterze modelki. Dystans, jaki dzieli ją od rodzinnego domu, początkowo przynosi kobiecie ukojenie. Szybko jednak demony przeszłości dopadają Niki także we Francji, a seria niepokojących retrospekcji z dzieciństwa pozwala zrozumieć, z jaką traumą się mierzy. Bezpiecznym gruntem, ale i sposobem na wyrażenie siebie staje się dla bohaterki jej sztuka. Pozwala także na to, by Niki walczyła o niezależność w świecie społecznych konwenansów i z góry przypisanych ról.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=Xbjg8ApDNLU
Sanatorium pod klepsydrą według braci Quay, reż. Stephen Quay, Timothy Quay, animacja/poetycki, Wielka Brytania, Polska, Niemcy, 2024, dubbing, 75'
„Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” to odważna adaptacja prozy Brunona Schulza autorstwa legendarnych twórców animacji. Wielbicielem ich talentu jest m.in. Christopher Nolan, który poświęcił im jedyny stworzony przez siebie dokument.
Premiera „Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” odbyła się na festiwalu w Wenecji w prestiżowym konkursie Giornate degli Autori, gdzie animacja otrzymała wyróżnienie Musa Cinema & Arts Award. Film otwierał też London Film Festival i znalazł się w czołówce najbardziej docenionych dzieł 2024 International Cinephile Society, zrzeszającego krytyków filmowych z pięciu kontynentów. Niezależna produkcja była tworzona przez dwie dekady w autorskim, niepodrabialnym stylu Braci Quay („Instytut Benjamenta”, „Stroiciel trzęsień ziemi”). Pomysł hołdu dla twórczości Schulza narodził się jeszcze w latach 80. XX wieku, gdy ich krótkometrażowa „Ulica Krokodyli” – jedna z najbardziej nagrodzonych animacji w historii kina – była pierwszą od czasów wersji Wojciecha Jerzego Hasa adaptacją tej wyjątkowej literatury.
Józef odwiedza swego ojca w tajemniczym sanatorium u podnóża Karpat. Wprawdzie ojciec nie żyje, ale w uzdrowisku cofnięto zegary. Doktor Gotard wyjaśnia, że to szczególna opieka nad zmarłymi, by nie zorientowali się, że są martwi. Tam ich życie jeszcze się nie skończyło, czas nie przeminął. Oglądamy zatrzymane wspomnienia w magicznym urządzeniu, pudełku optycznym, które dzięki alchemii, raz do roku, pozwala zobaczyć przez siedem soczewek mistyczne wizje zapisane w siatkówce oka. Wprawione w ruch odsłaniają ukrytą stronę rzeczywistości. Dzięki maszynie Józef spotyka ojca w wielu wcieleniach na różnych etapach życia. Stopniowo godzi się ze stratą i zostaje sam w tajemniczym pociągu, wracając do krainy życia.
Produkcja została zrealizowana po polsku z polską ekipą i aktorami, a jej polską producentką jest Izabela Kiszka-Hoflik. W filmie wystąpili Wioletta Kopańska, Andrzej Kłak oraz Tadeusz Janiszewski, słynny aktor Teatru Ósmego Dnia. Bruno Schulz – autor literackiego pierwowzoru „Sanatorium Pod Klepsydrą” – to jeden z najoryginalniejszych pisarzy i artystów XX wieku. Jego tragiczny los również został zawarty w filmie, bo postać Schulza i jego wyobraźnia inspiruje Braci Quay od początku ich kariery. W pełnometrażowym dziele, które trzeba uznać za summę ich dokonań, stworzyli hybrydę animacji lalkowej i zdjęć aktorskich. Podziw budzi odważna decyzja, na jaką nie zdecydowałby się żaden polski reżyser – umieścić gęstą, poetycką frazę Schulza w oryginale. Daje to rozkosz słuchania hipnotycznej, wciągającej lektury.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=KmS7Fkd0--Y
Apetyt na więcej. La Cocina, reż. Alonso Ruizpalacios, dramat, Meksyk, USA, 2024, napisy, 139'
Kipiąca emocjami, zrealizowana z niezwykłą błyskotliwością opowieść o burzliwych losach pracowników wielkiej nowojorskiej restauracji. Miłość, przyjaźń, rywalizacja, zdrada, kradzież i wielkie marzenia. Te składniki, odmierzone w idealnych proporcjach, składają się na wyśmienite filmowe danie. Zjawiskowa Rooney Mara w najnowszym filmie reżysera nagrodzonego na Festiwalu W Berlinie.
Kuchnia wielkiej nowojorskiej restauracji jest jak mikrokosmos, w którym krzyżują się drogi grupy marzycieli z różnych stron świata. Ich aspiracje i pragnienia boleśnie konfrontują się z rzeczywistością zarządzanej żelazną ręką restauracji. Młoda lecz doświadczona kelnerka Julia i utalentowany kucharz Pedro muszą ukrywać swoją relację. Młodziutka Estela dopiero wchodzi w ten świat. Pracujący tu od lat Max za wszelką cenę chce udowodnić swój talent. Nonzo marzy, by sprowadzić do Nowego Jorku rodzinę. Na wszystkich z góry spogląda właściciel Rashid, dla którego liczy się tylko sprawnie funkcjonujący biznes. Gdy pewnego dnia rano, szef zmiany odkrywa kradzież, wszyscy stają się podejrzani.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=X4T3-XPi9fE
Biografia jednej z głównych przedstawicielek europejskiego pop-artu, prekursorki happeningów, postrzeganej jednocześnie jako ikona feminizmu. Skomplikowana biografia Niki de Saint Phalle mieni się kolorami, składając się na intrygujący portret niespokojnej artystki.
Rok 1952. Niki de Saint Phalle (w tej roli Charlotte Le Bon) wraz z mężem i dwuletnią córką przenoszą się z ogarniętych terrorem makkartyzmu Stanów Zjednoczonych do europejskiej stolicy sztuki – Paryża. Mająca arystokratyczne korzenie kobieta posiada znacznie większe artystyczne aspiracje niż jedynie bycie pięknością na okładkach „Vogue’a”, gdzie pojawiała się w charakterze modelki. Dystans, jaki dzieli ją od rodzinnego domu, początkowo przynosi kobiecie ukojenie. Szybko jednak demony przeszłości dopadają Niki także we Francji, a seria niepokojących retrospekcji z dzieciństwa pozwala zrozumieć, z jaką traumą się mierzy. Bezpiecznym gruntem, ale i sposobem na wyrażenie siebie staje się dla bohaterki jej sztuka. Pozwala także na to, by Niki walczyła o niezależność w świecie społecznych konwenansów i z góry przypisanych ról.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=Xbjg8ApDNLU