Kiedy: 7 marca (piątek), godz. 16.30 Kilka dni temu w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie zakończyła się ogromna wystawa polskiej sztuki feministycznej zatytułowana Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej. Trzy piętra...
Kiedy: 26 lutego (środa), godz. 18.00 Secesja – krótki, ale znaczący nurt w architekturze przełomu XIX i XX wieku – miała być remedium na trwający od ponad sto lat historyzm i neostyle. Wprawdzie secesji toruńskiej daleko do...
Premiera filmu: 4 lutego (wtorek), godz. 18.00 Alicja Jakubowska w lutowej „Lekcji czytania obrazu” opowiada o twórczości Marcina Maciejowskiego i jego obrazie „Opowiedz czym zajmował się Mikołaj Kopernik” z kolekcji...
Kiedy: 13 lutego (czwartek), godz. 18.00 Choć wielcy pionierzy fotografii rozpoczynają swoje eksperymenty już w I połowie XIX wieku, to dopiero wiek XX przyniesie spełniony mariaż tego medium z modą. Mariaż będzie wielce szczęśliwy...
Kiedy: 12 lutego (środa), godz. 18.00 Wykład przybliży wpływ mediów społecznościowych, w szczególności Instagrama na trendy i tendencje we współczesnej turystyce. Omówione zostaną przykłady najbardziej „instagramowych”...
Kiedy: 7 lutego (piątek), godz. 18.00 Chyba żaden artysta w historii nie stał się tak jak Raffaello Santi symbolem epoki, a jednocześnie cezurą czasową. Był ucieleśnieniem ideałów renesansu, artysty-humanisty, wymienianym jednym...
Kiedy: 21 stycznia (wtorek), godz. 18.00 Warsztaty Wiedeńskie (Wiener Werkstätte), powstałe na początku XX w., to zarówno niezwykle ważna grupa artystyczna, jak i komercyjne przedsiębiorstwo, które zrewolucjonizowało podejście do...
Premiera wykładu: 7 stycznia (wtorek), godz. 18.00 W pierwszej w nowym roku Lekcji czytania obrazu Alicja Jakubowska przybliża postać wybitnej polskiej artystki Zofii Kulik i jej pracę „Wspaniałość siebie V” z Kolekcji CSW....
Kiedy: 10 stycznia (piątek), godz. 18.00 Rzeźbiarz. Malarz. Architekt. Poeta. W wieku 87 lat powiedział „Wciąż się uczę”. Trudno o słowa, które lepiej oddałyby dążenia artystów renesansu, pragnących uchwycić w swoich dziełach...
Kiedy: 8 stycznia (środa), godz. 18.00 Wykład będzie analizą zjawiska, jakim jest foodporn czyli „pornografia jedzenia” w oparciu o treści z mediów społecznościowych, na czele z Instagramem. Przybliżone zostaną sylwetki...
Bill Viola: Visions of Time / Wizje czasu - Program 3
Prace prezentowane w ramach Programu Wideoprojekcji w sali kinowej Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu":
Program 3:
Hatsu-Yume (First Dream), 1981
Dla Daiena Tanaki / For Daien Tanaka
Kolor, dźwięk stereo; 56 min
Color, stereo sound; 56 minutes
Wstęp za okazaniem biletu na wystawę w CSW. Jeden bilet upoważnia do obejrzenia filmów ze wszystkich czterech programów (w tym celu należy zachować bilet z wystawy).Kliknij i kup biletKurator: Marek ŻydowiczKiedy: 25.07–31.12.2025Wernisaż: 24.07.2025 (czwartek), godz. 19.00
Bill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).
Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.
Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.
To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.
Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.
Bill Viola powiedział:
„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas? Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.
Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.
Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.
Kurator: Marek ŻydowiczKoordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska
Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski
Premiera filmu warsztatowego „Pogłos” wyprodukowanego w ramach projektu „Od pomysłu do premiery” we współpracy Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu" i Fundacji Art Connections.
Droga do Vermiglio, reż. Maura Delpero, dramat, Włochy, Francja, Belgia, 2024, napisy, 119'
Poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii.
Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.
„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=g_WXN4s5jPk
12-letnia Nina marzy o byciu pisarką. Ma już notes, długopis i garść rad od sąsiadki Lídii, która sama napisała wiele książek. Dziewczyna musi tylko wymyślić chwytliwą historię. Pomoże jej w tym… samo życie.
Jak zaciekawić czytelników i zdobyć szczyty list bestsellerów? Dowcipna i ciekawa świata Nina od dawna głowi się nad tym pytaniem. Młoda autorka z czasem orientuje się, że nie trzeba specjalnie uciekać w świat fikcji. Każdy kolejny dzień to nowe, niezwykłe historie, które warto przelać na papier. Dzięki takiemu dokumentowaniu codzienności oswoi się ze stratą mamy i zrozumie, dlaczego tata spotyka się z nową dziewczyną. Powoli rozpozna także emocje, jakie żywi względem nieszczęśliwie zakochanego w niej kolegi. Ciepły, kameralny film poza pochwałą kreatywności uczy, że czasem sami możemy dopisać szczęśliwe zakończenie swojej opowieści.
Czy wiesz, że…
film powstał na podstawie książki niderlandzkiej pisarki Annet Huizing? Wydaną w 2014 roku powieść, którą autorka rozpoczęła literacką karierę, wyróżniono Srebrnym Rysikiem, niderlandzką nagrodą dla autorów literatury dziecięcej.
Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl
Kliknij i kup bilet
https://www.youtube.com/watch?v=5qhcDow6j5w
Bill Viola: Visions of Time / Wizje czasu - Program 3
Prace prezentowane w ramach Programu Wideoprojekcji w sali kinowej Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu":
Program 3:
Hatsu-Yume (First Dream), 1981
Dla Daiena Tanaki / For Daien Tanaka
Kolor, dźwięk stereo; 56 min
Color, stereo sound; 56 minutes
Wstęp za okazaniem biletu na wystawę w CSW. Jeden bilet upoważnia do obejrzenia filmów ze wszystkich czterech programów (w tym celu należy zachować bilet z wystawy).Kliknij i kup biletKurator: Marek ŻydowiczKiedy: 25.07–31.12.2025Wernisaż: 24.07.2025 (czwartek), godz. 19.00
Bill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).
Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.
Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.
To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.
Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.
Bill Viola powiedział:
„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas? Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.
Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.
Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.
Kurator: Marek ŻydowiczKoordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska
Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski