10 listopada w P+K rozpoczniemy cykl wykładów, które poświęcone będą trudnym, ale niezmiernie istotnym zagadnieniom w sztuce współczesnej.

Od listopada 2010 roku do końca maja 2011 roku Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu będzie inicjatorem cyklu wykładów poświęconych trudnym, ale niezmiernie istotnym zagadnieniom w sztuce współczesnej. Wykłady poprowadzi dr Katarzyna Lewandowska, adiunkt w Katedrze Historii Sztuki i Kultury UMK.
Przybliży problemy, które podejmują współczesne artystki i artyści. Sztuka XX i XXI wieku jest skomplikowana, kontrowersyjna, prowokacyjna, pełna napięć, niepokojów, bólu. Zygmunt Bauman mówi; „W odróżnieniu od naszych odległych przodków i „ludzi nam niepodobnych” nie dyskutujemy o rzeczach okrutnych i krwawych. Trzymamy w ukryciu rzeczy, które inni robili publicznie. Czujemy odrazę do odprysków rzeczywistości, które złożyliśmy w izolowanej piwnicy naszej uporządkowanej i eleganckiej egzystencji, ogłaszając, że nie istnieją lub są niewyrażalne”. A artyści wbrew słowom Mistrza konsekwentnie, odważnie i bezpardonowo wyciągają na zewnątrz te odpryski, racząc widza obrazami, które już zawsze będzie pamiętał.

Spotkanie będą miały charakter otwarty, interdyscyplinarny przy kawie i dobrym ciastku ( dla
osłodzenia ).

Pierwszy wykład: Ciało
10 listopada 2010, godz. 18:00

O tym, co w sztuce współczesnej niebezpieczne, odrażające. O tym, co wzbudza odrazę i niepokój, równocześnie oczarowując i uwodząc. Słynne docere et delectare odeszło w zapomnienie. Dzisiejsze działania artystyczne nie mają na celu kształcenie widza ani tym bardziej radowanie jego umysłu. Jak powiada Jean Clair „niesmak zastąpił smak”. Artyści i widzowie schodzą do kolejnych kręgów dantejskiego piekła by doświadczać wszystkimi zmysłami sztuki okrutnej, bezwzględnej, ale do bólu – w dosłownym tego słowa znaczeniu – prawdziwej. Sztuki, która wyciąga na wierzch wstydliwe „odpryski rzeczywistości”.

Ciało, krew, ból nagość i seksualność będą tematami kolejnych wykładów. Najbliższy będzie dotyczył zagadnienia ciała – ludzkiego jak i zwierzęcego. Dlaczego współczesna sztuka upodobała sobie w sposób wyjątkowy właśnie to „medium”? W jaki sposób artyści eksplorują ów przedmiot badań? Czym dla sztuki jest ciało? Dlaczego sztuka stała się aż tak korporalna?

Joseph Beuys pisał: Zwykłe rośnięcie włosów, zarostu i paznokci już jest twórczością i czyni z każdego człowieka istotę wyjątkową.

Jeder Mensch ist ein Kunstler.

Warto podjąć ów problem i odpowiedzieć na zadane wyżej pytania.

WSTĘP NA WYKŁADY JEST WOLNY!