W pracy zostały użyte autentyczne ludzkie włosy. Są one zaplecione w długi warkocz, układają się na podłodze (lub ścianie) galerii w koncentryczną strukturę, przypominającą mandalę. Warkocze oraz ich zaplatanie i rozplatanie urastają więc do rangi symbolicznych środków wyrazu, które umożliwiają czytanie tej pracy także przez pryzmat feministyczny. Włosy kojarzą się z pięknem – mogą być wizytówką kobiety, równocześnie jednak ze względu na ładunek erotyczny, jaki zawierają, ich obraz w kulturze jest niejednoznaczny. To symbol ograniczeń kulturowych i obyczajowych, nakładanych na kobiety. Inny wątek ściśle łączy się z pochodzeniem artystki. W judaizmie kobiece włosy powinny być ukryte pod chustą, w najbardziej ortodoksyjnej wersji są golone i zastępowane peruką. Tutaj pojawia się kolejny wątek odsyłający do wydarzeń z historii – Holokaustu i obrazów, które znamy z obozów koncentracyjnych. Praca wykonana z włosów pozostaje próbą oswojenia widza z ich widokiem i znaczeniem, jakie ze sobą niosą po doświadczeniach XX wieku – z Holokaustem, śmiercią i podporządkowaniem.

Zakup ze środków własnych w ramach programu Kolekcje – Regionalne kolekcje sztuki współczesnej (2014)