Technika wykonania dzieła, charakterystyczna dla powstających począwszy od lat 70. prac z cyklu Układy, polega na autorskiej konstrukcji krosna malarskiego wzbogaconego dodatkowymi, poprzecznymi listwami, wypychającymi płótno w określonym kształcie. Powstałe w ten sposób obrazy, wyjątkowe w swej ascetycznej, geometrycznej formule, opierają swoje oddziaływanie na zaistnieniu trzeciego wymiaru. Właściwości powierzchni obrazów wydobywa światło, wskazując ich punkty błyszczące i obszary matowe, wyzwalające się z cienia i w nim pogrążone.

Ten właściwy twórczości Mieczysława Wiśniewskiego i konsekwentnie realizowany od lat sposób badania i opisywania przestrzeni charakteryzuje się niezwykłą oszczędnością środków (…). Linie i punkty pozbawione są bowiem swojej materialności, są wykreślone i wyznaczone przez światło. Nadaje to dziełom rys naturalnej zmienności, zdolność do przeobrażania się w rytmie zmian oświetlenia. Co szczególne, ten potencjał zmian zawiera się w przejrzystej, opartej na harmonicznych podziałach i operującej elementarnymi formami geometrycznymi strukturze obrazu. Również kolor reliefowych powierzchni, dobrany z namysłem, począwszy od lat 90. ciemny, oscylujący między czernią, szarością i ciemnymi błękitami, jest wartością poddającą się zmianom na skutek konstrukcji obrazów. Mimo obiektywnie jednorodnej barwy płótna jej poszczególne parametry, jak walor czy nasycenie, pozostają zależne od światła.

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)