Obraz Krzysztofa Candera, namalowany w technice tempery na płycie drewnianej, przedstawia mroczne wnętrze, w którym na pierwszym planie znajduje się świetlista postać w białej, powłóczystej szacie. W głębi wnętrza, na granicy kadru obrazu spogląda na nią brodaty mężczyzna w czepcu i zielonym płaszczu. Tło kompozycji, stanowiące przestrzeń tajemniczego wnętrza podzielone jest na regularne, pozostające ze sobą w przejrzystych relacjach płaszczyzny; dominują tu horyzontalne i wertykalne podziały pełniące rodzaj kompozycyjnej konstrukcji, a także wyznaczające stereometryczną głębię przedstawienia. Kolorystyka obrazu jest ciemna, z przewagą czerni, szarości i błękitów.
Analityczna precyzja, z jaką rozdysponowane są poszczególne elementy kompozycji, czytelne wyznaczenie przestrzeni z jej rytmami i kierunkami oraz harmonijna kolorystyka są właściwe nie tylko dla prezentowanego dzieła, ale definiują całą twórczość malarską artysty. Ta poddana dyscyplinie i ściśle przestrzeganym rygorom stylistyczna rozpoznawalność oparta jest w znacznym stopniu na tych doświadczeniach modernizmu, w których poszukiwano nowych sposobów organizacji i porządkowania przestrzeni oraz syntetycznego opracowania brył. W zakresie rytmizacji kompozycji szczególnie bliskie twórczości Krzysztofa Candera wydawać się może dziedzictwo formizmu. Również geometryzacja i kubistyczne uproszczenie bryły przywodzą na myśl twórczość formistów, zwłaszcza Andrzeja i Zbigniewa Pronaszków, Mieczysława Szczukę, czy Konrada Winklera.

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu ze środków Miejskich (2007)