Obraz VI reprezentuje bardziej abstrakcyjną tendencję malarstwa Jackiewicza, którego specyfikę w dużej mierze określa kontekst spotkania płaszczyzny obrazu z motywem ciała (kobiecego). Dążenia do ustalenia relacji między tymi dwoma obszarami są u artysty podszyte aktem ścierania się dwóch mitów – Pigmaliona i kreacji Frankensteina. Pozbawiane dosłowności oraz estetyzowane ciało staje się u Jackiewicza przeważającym motywem twórczości ze względu na poszukiwania ideału zmysłowego piękna, graniczące z jego absolutyzacją. Bierze się ona z faktu przyznania przez artystę prymatu czystemu malarstwu i jego autonomicznym wartościom. W efekcie, obcując z jego malarstwem, bardzo często mamy do czynienia z cielesnością odpersonalizowanej formy, której doskonałość może przerażać – nie z rzeczywistym modelem, lecz aktem wyboru, który bezwzględnie dyktuje płótno. W ścisłym odniesieniu do malarskiego medium kształtuje się również istotny w przypadku tej sztuki wymiar erotyki, w którym prawie okrutnymi jawią się spłaszczone fałdy, sensualnie wybrzuszone formy i organiczne zagłębienia kształtów na obrazach.

Z drugiej strony, Obraz VI pokazuje odnoszenie się ucieleśnianej abstrakcji Jackiewicza do czasu. Opisu tego malarstwa nie wyczerpuje kategoria ponadczasowości, bardzo często kojarzona z malarstwem abstrakcyjnym. Nieprzedstawiające płótno pozwala raczej pełniej odczuwać plastyczność archetypu powrotu tego samego. Poprzez abstrakcję artysta nawiązuje do przedrenesansowych przestrzeni obrazowych, budowanych za pomocą barwy, a nie perspektywy (…).

Ewelina Jarosz

Zakup w ramach dotacji Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego, z inicjatywy Stowarzyszenia Przyjaciół Sztuk Pięknych Znaki Czasu w Toruniu (2007)