Obraz przedstawia martwą naturę zestawioną z owoców, szklanej patery, wazonu oraz kwiatów. Przedmioty stanowią optyczny środek ciężkości płótna. Umieszczone zostały na tle draperii, której prostokąt dominuje w górnej części kompozycji, aż po krawędź. Temat malarski zdaje się być pretekstem do pokazania bogactwa oraz różnorodności plam barwnych: nasyconych i świetlistych, z przewagą ciepłych, ugrowo-złocistych tonów, uzupełnionych pomarańczem i czerwienią, rozświetlonych blikami bieli, gasnących przy brzegach płótna błękitem, zielenią i fioletem. Chłodne, złamane kolory zdają się obejmować główne motywy, skupiając uwagę na istocie przedstawienia – fragmencie rzeczywistości: martwej naturze, ustawionej we wnętrzu, które nie odgrywa ważniejszej roli. Ten „porządkujący” zabieg jest stosowany przez artystę na wielu obrazach, niezależnie od tematyki. Plama barwna odgrywa najważniejszą rolę i stanowi niemal samoistną wartość malarską. Kształt i wolumen przedmiotów ulegają zatraceniu, przestrzeń została spłaszczona, o istnieniu trzeciego wymiaru informuje jedynie nakładanie się poszczególnych elementów (podkreślonych urywanym ciemnym konturem) oraz doświadczenie zdobyte na podstawie obserwacji rzeczywistości. Obraz został namalowany żywiołowo: za pomocą krótkich, różnokierunkowych pociągnięć pędzla, dających fakturę delikatną, lecz wyraźną i bogatą. Odpowiada za to wielowarstwowość nakładanych farb, pokrywających wcześniejsze wersje malowidła (m.in. postać umieszczoną pierwotnie przy prawym brzegu), wzbogacająca jego koloryt (…).

Marta Ipczyńska

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)