Stalowa, kilkumetrowa krata, która witała/żegnała widzów podczas jej wystawy w toruńskim CSW (2011) doskonale obrazuje oszczędność warsztatową artystki. Mamy bowiem do czynienia z gotowym obiektem bramą o ozdobnym, choć prostym i powtarzalnym wzorze, którą spotkać można wciąż jeszcze na korytarzach klatek schodowych w blokach lub kamienicach. „Interwencja” artystyczna sprowadza się tutaj do montażu kraty na mechanizmie obrotowym między sufitem a podłogą w dużej, otwartej przestrzeni wystawowej – dzięki temu może się ona obracać wokół własnej osi.

Brama dzieląc świat na „przed kratą” i „za kratą” generowała – jak to często w sztuce Nowak – przeciwstawne napięcia. Zabezpieczając przed wejściem intruzów (jak krata na korytarzu), jednocześnie ruchem obrotowym (jak w hotelu czy centrum handlowym), zapraszała i ułatwiała wejście do środka. Można w tym dostrzec nie tylko jej sytuację jako artystki ujawniającej swój wewnętrzny świat, ale i też jako człowieka w naturalnym odruchu broniącego swej intymności.

Anna Dzierżyc-Horniak

Dar od artystki (2011)