Ur. w 1906 roku we Lwowie – zm. w 1988 w Toruniu – studiował w latach 1926–1933 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego i Tadeusza Axentowicza. Od 1933 roku kontynuował studia w filii ASP w Paryżu, w pracowni Józefa Pankiewicza. W 1946 roku objął Katedrę Malarstwa Dekoracyjnego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1949 roku otrzymał stanowisko profesora malarstwa. Pełnił funkcje kierownika Katedry Malarstwa, kierownika Zakładu Kompozycji Figuralnej oraz dyrektora Instytutu Artystyczno-Pedagogicznego, a także dziekana Wydziału Sztuk Pięknych. W latach 1953–1972 był równolegle wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie od 1953 roku prowadził Pracownię Malarstwa na Wydziale Malarstwa, a w latach 1955–1964 był dziekanem Wydziału Malarstwa. Pracował także w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie w latach 1950–1952 pełnił funkcję rektora. Zajmował się malarstwem, grafiką i rysunkiem.