Na szarym polu obrazowym rozpościera swoje skrzydła tytułowy Motyl. Nie jest pięknie ubawionym owadem, z jakim moglibyśmy go kojarzyć – artysta konturowo zaznaczył czułki, skrzydła i nóżki z nietypowymi dla gatunku palcami. W narożnikach obrazu znajdują się białe, schematycznie namalowane czaszki, z których jedna ma dymiącego papierosa w zębach, a inna obficie krwawi. W obrazie jedynymi „żywymi” kolorami jest żółć, którą podbite są kontury owada i czaszki, i czerwień widoczna przy jednej z czaszek i otworze gębowym motyla. 

Sam motyl mógłby kojarzyć się z pięknem, lekkością i życiem, lecz tutaj zdaje się być przede wszystkim symbolem przemijania, marności i śmierci – taki nastrój emanuje z tego płótna. Mamy do czynienia z kończącym się cyklem życia owada… i człowieka, który wielokrotnie sam doprowadza siebie i środowisko do destrukcji. 

Zdzisław Nitka, Motyl, 2021

Zakup ze środków własnych (2021)