Twórczość Jerzego Wardaka pozostaje najbardziej jednorodna ze wszystkich członków grupy fotograficznej ZERO-61 (1961-1969). Prace artysty, wykonywane głównie techniką fotomontażu, odznaczają się kilkoma charakterystycznymi cechami. Po pierwsze to co wyróżnia je to przede wszystkim format, dość wysoki i wąski, przez co ślinie zaakcentowany jest wertykalny układ zdjęć. Po drugie brak jest widocznych śladów pracy montażowej, pomimo że często fotomontaże wykonywane były z kilku czy nawet kilkudziesięciu elementów. Oczywiście nie jest to regułą i da się wskazać fotografię gdzie zabiegi warsztatowe pozostają widoczna. Po trzecie to pojawiający się stosunkowo często motyw kobiety. Wreszcie po czwarte to pewna skłonność do budowania kompozycji wokół jednego motywu, wokół centrum, co stanowi także pewien asumpt w dążeniu do uzyskania geometrycznej perspektywy.
Zacieranie śladów montażu w większości prac artysty sprawia, że immanentny obraz, jaki powstaje nie jest zdeformowany, ale raczej staje się przestrzenią iluzyjną, nierealną często abstrakcyjną. Stąd też jego nieustanne poszukiwanie odpowiedniej metafory do zilustrowania swoich wizji. Wprowadzając do konkretnej rzeczywistości inne obraz zespala je w jedność. Wardak inspirował się poezją oraz symbolizmem, surrealizmu i sztuką Młodej Polski. Artysta pracując w pierwszej kolejności wykonywał kilkanaście zdjęć próbnych, które następnie ciął na fragmenty i sklejał w nową całość, co później, po retuszu reprodukował na nowo. Często przed rozpoczęciem pracy sporządzał szkic — rysunek (nazywając swoje zdjęcia „fotografią sztalugową”). Specyfika pracy artysty, jego wręcz chirurgiczno-laboratoryjne składanie w całość fotografii stanowi przykład zainteresowań eksperymentami w zakresie techniki fotograficznej i stosowania jednej z ulubionej przez ZERO-61 technik, jaką był fotomontaż.

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu ze środków Miejskich (2008)