Zasugerowany w tytule motyw – góra – sprowadzony został do schematycznego kształtu trójkąta, podzielonego wzdłuż wysokości wierzchołka na dwie części – jedną wypełnioną bielą, drugą – czernią. Kontrast ten buduje iluzję przestrzeni, dając wrażenie istnienia oświetlonego i zacienionego stoku. Z centrum pola obrazowego rozchodzą się linie stanowiące podziały wewnątrz kompozycji, wyznaczające krawędzie pól pokrytych pasami zróżnicowanych walorowo, naprzemiennie ciemnych i jasnych pasm odcieni szarości. Powtarzają one kształt krawędzi obrazu, dając wrażenie przesuwania się, ruchu i wewnętrznej dynamiki kompozycji. Chociaż góra wykazuje pewne aluzyjne nawiązania do rzeczywistości, to jednak nadanie jej przez artystę zgeometryzowanego kształtu oraz „wdrukowanie” w motywy o autoreferencyjnym względem systemu obrazowego charakterze, czyni ją częścią plastycznego języka grafiki, przypominając o rzeczywistej płaskości przedstawienia. Akcentują ją również esowate kształty czerwonej, żółtej i niebieskiej linii, biegnących diagonalnie przez powierzchnię pracy. Góra Poetów emanuje aurą tajemniczości. Aktywnie oddziałując na percepcję, stanowi medytację nad formą w grafice, akt patrzenia czyniąc prymarnym wobec aktu nadawania znaczeń symbolicznych (…).

Ewelina Jarosz

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)