Już od jakiegoś czasu Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu wychodzi poza dotychczasowy obszar sali ekspozycyjnych i w niezobowiązującej przestrzeni hallu prezentuje dzieła należące do zbiorów instytucji. Zwiedzający mają okazję zapoznać się między innymi z multimedialną kolekcją CSW wyświetlaną na monitorze. Jest to ciekawa idea, zważając na to, że tego typu prace są często prezentowane na wystawach czasowych, a następnie trafiają do archiwów wszelkiego rodzaju galerii lub też samych autorów.

Obecnie w Centrum Sztuki Współczesnej prezentowane jest wideo autorstwa Ewy i Jacka Doroszenko pod tytułem The same horizon repeated at every moment of the walk. Duet artystów zrealizował projekt w ramach Warsaw Gallery Weekend, który wyeksponował w piwnicy galerii Propaganda. Jak piszą sami autorzy, wystawa jest wynikiem zbiegu okoliczności oraz prowadzonych w przestrzeni galeryjnej eksperymentów. Obszar Propagandy stał się dla Ewy i Jacka Doroszenko tymczasową pracownią. Efekty ich pracy nie korespondują bezpośrednio z samą przestrzenią galeryjną,ani nie powstały ze względu na nią. Jest to jedynie przystanek podczas ich drogi, kiedy sami w trakcie pracy twórczej wcielają się w rolę podróżników. Ich celem jest reorganizacja przestrzeni na własne potrzeby, oraz tymczasowe zaingerowanie w nią, poprzez sztukę.

W czasie Warsaw Gallery Weekend, praca duetu artystów została wytypowana do zakupu przez kuratora toruńskiego CSW, Mateusza Kozieradzkiego. Tym samym, od 2018 roku wideo znajduje się wśród zbiorów Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu.

Jacek i Ewa Doroszenko w swej twórczości bazują w dużej mierze na działaniach z zakresu sztuki multimedialnej. Badają zjawiska dźwiękowe oraz ich zależność z ruchomym obrazem. Oboje działają czynnie na arenie międzynarodowej. Prezentowali swoje prace na licznych festiwalach sztuki. Są również beneficjentami wielu programów rezydenckich, między innymi w Norwegii, Grecji czy Hiszpanii.

Praca The same horizon repeated at every moment of the walk, prezentowana w hallu toruńskiego CSW, podejmuje temat podróży. Autorzy zwracają w swojej realizacji uwagę na kluczowy dla wielu osób aspekt podczas wyjazdów, a mianowicie fotografowanie odwiedzanych miejsc. Wskazuje to na usilną chęć zatrzymania na dłużej ulotnego wspomnienia wzrokowego, do którego można wracać po czasie. Tym samym można stwierdzić, że aspekt wizualny podróży stanowi istotę całego wyjazdu, a bodźce wzrokowe są dominujące w kwestii odbioru otoczenia przez człowieka.

Okazuje się jednak, iż środowisko akustyczne również silnie wpływa na percepcję otaczającego nas świata. W realizacji wideo Ewy i Jacka Doroszenko widzimy odwrócenie wyżej opisanych proporcji. To dźwięk jest podstawą, a obraz jest elementem dodanym, towarzyszącym bodźcom akustycznym. Jacek i Ewa Doroszenko, opisując ideę powstania wideo, przywołują pojęcie pejzażu dźwiękowego. Ma to na celu rozbudzić wyobraźnię odbiorcy oraz odwrócić jego dotychczasowy sposób myślenia. Chcą oni na nowo zdefiniować pojęcie ruchu, który nie odnosi się jedynie do ludzkiego ciała, czy tańca. Ruch w najprostszym tego słowa znaczeniu jest przemieszczaniem się z jednego punktu do drugiego. W takim układzie, ciało staje się obiektem, który niesie za sobą dźwięk.

Wideo składa się z czterech wyświetlanych równocześnie kadrów. Głowa ukazanej na filmie postaci determinuje wskaźnik każdego z kadrów – od najniższego punktu, do najwyższego. Tworzy w ten sposób na nowo zdefiniowaną linię horyzontu. Zwraca to uwagę na to, iż pewne podstawowe elementy pracy artystycznej są warunkowane jedynie przez samego twórcę dzieła. Dźwięk, który słyszymy w pracy The same horizon repeated at every moment of the walk, jest specyficzną kompozycją elektronicznego brzmienia, połączonego z nagraniem audio przestrzeni miejskiej Barcelony. Ten sposób przetwarzania audio redefiniuje kontekst wizualny widoczny w wideo. Autorzy chcą w ten sposób przekazać siłę działania dźwięków tak, aby dotarły do wyobraźni odbiorców i stanowiły własną, autonomiczną wartość artystyczną.

Praca Ewy i Jacka Doroszenko nakłania widzów do zerwania z utartymi schematami odbioru sztuki. The same horizon repeated at every moment of the walk może stać się bodźcem do szukania nowych znaczeń w krajobrazie i tym samym wskazywać nowe wartości znaczeniowe miejsca.

Tags: blog, blog kolekcji