Praca Tomasza Pietrzyka zrealizowana jest w technice własnej na blasze. Pole obrazowe składa się z dwóch symetrycznych płaszczyzn i wpisuje się w kształt kwadratu o regularnie, zygzakowato przyciętych górnym i dolnym brzegu. Powierzchnia blachy o metalicznym, szarym kolorze naznaczona jest równoległymi, wykreślonymi odręcznie smugami w sposób naśladujący rytmiczne zgięcia na powierzchni parawanu, bądź rodzaju przepierzenia.

Specyfika pracy Tomasza Pietrzyka polega na przekroczeniu podziałów między dyscyplinami artystycznymi. Jest tu bowiem doświadczenie unikalności właściwej malarstwu, jednostkowości dzieła wyrażającej się między innymi w jego skali, z drugiej zaś strony pojawia się powtarzalność trawionych rytów, właściwych technikom graficznym. Stwarza to niejako nowe warunki odbioru obrazu, w których nie jest już (a raczej jeszcze) skończonym dziełem, lecz jego matrycą. Powoduje to osobliwą ambiwalencję: zawieszenie pomiędzy stanem ukończenia – ostatecznego finału, a ledwie etapem w procesie reprodukcji. Właściwości metalowej blachy, zróżnicowanie jej matowości i połyskliwości powodują, że przyjmuje ona jeszcze jedną funkcję; staje się ekranem odbijającym światło i inicjującym skomplikowaną grę refleksów.

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)