25-26 marca 2011

3. edycja festiwalu audiowizualnego CoCArt częściowo opiera się na programie ubiegłorocznym, którego z racji żałoby narodowej nie udało się zrealizować.  W tym roku na imprezie zagra także kilku artystów, którzy po raz pierwszy odwiedzą Toruń.

CoCArt Music Festival to niezwykły, unikalny w tej części Europy festiwal, łączący nowe trendy we współczesnej muzyce eksperymentalnej o charakterze elektronicznym i elektroakustycznym z projektami opartymi o estetyczną waloryzację multimediów, traktowanych jako pełnoprawny komponent działania twórczego.

3 CoCArt Music Festival jest twórczą kontynuacją dwóch poprzednich edycji CoCArt Music Festival, które odbyły się w CSW  w Toruniu i zostały objęte w 2008 r. patronatem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego, a w 2009 r. Europejskiego Roku Innowacyjności.

W ramach festiwalu, w ostatni weekend marca 2011 r., zaprezentują się artyści integrujący muzykę, obraz i sztukę performance. Głównymi wydarzeniami 3 CoCArt Music Festival będą – podobnie jak podczas poprzednich edycji – koncerty audiowizualne w garażu podziemnym budynku CSW w Toruniu.

Dla wszystkich zainteresowanych polecamy live stream z 3 CoCArt Music Festival. Sprawdzajcie festiwal online!
Transmisję audio zapewnia partner festiwalu – Radio Sfera UMK.

Artyści:

Asmus Tietchens (Niemcy)
Urodzony w Hamburgu w 1947 roku Asmus Tietchens pisze o sobie: „żadnych studiów, żadnej edukacji akademickiej, po prostu czysta autoedukacja, nauka przez działanie. Jestem swym własnym mistrzem”. Ten niezwykle zasłużony niemiecki artysta dźwięku ma na swoim koncie kilkadziesiąt lat pracy z analogowa i cyfrową techniką studyjną. W swych działaniach dźwiękowych wykorzystuje wszelkie formy – od muzyki konkretnej po radykalny noise. W latach 60-tych eksperymentował z technologią analogową, tworząc przy użyciu klasycznych syntezatorów, automatów perkusyjnych i eksperymentując z technikami nagraniowymi. Na początku lat 70. zaczął pracować na Minimoogach. Z czasem zbliżył się do sceny live electronics i muzyki elektro-akustycznej. Pierwszą płytę wydał w 1980 roku, jej produkcją zajmował się Peter Baumann (Tangerine Dream). Szybko jednak środek ciężkości w twórczości Tietchensa przesuwa się w stronę muzyki industrialnej. Wydawał w znaczących dla tego nurtu wytwórniach jak Staalplaat, Soleilmoon, Selektion, Mille Plateaux. Współpracował z artystami takimi jak Merzbow, Achim Wollscheid, Thomas Köner, Jon Mueller czy Vidna Obmana. Wydał ponad pięćdziesiąt płyt, wielokrotnie występował publicznie. Jego koncerty stanowią zawsze niespodziankę, choć pozbawione widowiskowej oprawy zmuszają do uważnej percepcji często radykalnych dźwięków. Są improwizacją na wcześniej nagrane, nigdzie nie publikowane live recordings i dźwięki konkretne. Asmus Tietchens mieszka, tworzy i pracuje w Hamburgu. Swoją twórczość prezentował niemal w całej Europie, Ameryce Południowej, RPA i Australii.
www.tietchens.de

Raymond Salvatore Harmon (USA/Londyn)
Urodzony w 1974 r. w Chicago, obecnie rezydujący w Londynie, jest filmowcem, artystą video i audio, malarzem, twórcą, który wymyka się prostej kategoryzacji. Wykorzystuje nowoczesną technologię, eksperymentując z nią łączy antropologiczne spojrzenie z dyskursem filozoficznym i sztuką współczesną. Pracował zarówno w technice 16 mm i 8 mm, jak i video circuit-bending, tworzył konceptualne instalacje wizualne i analogowe instalacje audio-video. Przez ostatnią dekadę rozwijał na polu teoretycznym i praktycznym techniki zastosowania kina transcendentalnego dla potrzeb rytuału. Jego prace były prezentowane i wyświetlane na setkach festiwali na całym świecie. Filmografia R.S. Harmona liczy kilkadziesiąt pozycji, wielu z nich towarzyszy muzyka współczesnych twórców z kręgu muzyki eksperymentalnej i awangardy jazzu. Współpracował studyjnie i koncertowo między innymi z: Chicago Undeground Trio, Rob Mazurek, Exploding Star Orchestra, Mikrokolektyw, Philippe Petit, Dave Phillips, HATI czy Thom Yorke (Radiohead) – tworząc teledysk do jego utworu we współpracy ze znanym artystą graffiti Banksy’m-m. R.S. Harmon jest też inicjatorem i kierownikiem Equinox Festival w Londynie.
www.raymondharmon.com
www.myspace.com/raymondsalvatoreharmon 

Todd Carter (USA)
Todd Carter jest twórcą zaangażowanym w wiele projektów z dziedziny  produkcji muzyki, montażu i inżynierii dźwięku. Jest on członkiem elektro-akustycznej free-improv grupy TV POW, bierze udział w koncertach z Chicago Phonographers, a ostatnio na żywo prezentuje unikalną  wielokanałową kompozycję w oparciu o dźwięki pochodzące z Sun Ra / El Saturn Collection z Creative Audio Archive przy Experimental Sound Studio, gdzie jest archiwistą  Archiwum Sun Ra. Todd Carter prowadzi również własne studio bel_Air w Logan Square, Chicago.
www.kuronekomusic.com/artists/tv-pow

Todd Carter i Raymond Salvatore Harmon wystąpią jako O/R i zaprezentują kompozycję Digital Black, bazującą na materiałach z archiwów SUN RA.

Dave Phillips (Szwajcaria)
Dave Phillips/dp – urodzony 1969 r. w Zurychu. W 1986 roku zostaje współzałożycielem grupy FEAR OF GOD, od 1987 zaczyna pracę solową. Członek SCHIMPFLUCH-GRUPPE (z Runzelstirm&Gurglestock, G*Park), od 2004 one-man-doom-projekt (projekt jednoosobowej zagłady) DEAD PENI. dp pojawił się na ponad 150 płytach i zagrał ponad 250 koncertów w 30 krajach (m.in. Niemczech, Kanadzie Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Hong Kongu, Tajwanie i Japonii). Swoją sztukę sam określa jako Humanimalizm, w akcie twórczym wykorzystuje głos, ciało, musique concrete (muzykę konkretną), bruityzm (sztukę hałasu), field-recording, psycho-fizyczne testy i treningi, punk, metal. W sferze zainteresowań Phillipsa znajduje się zgłębienie istnienia, zachowania i systemu wartości ludzkiej egzystencji, w taki sposób, że najmniej naukowo, mógłby on być nazwany humanilistycznym lub osobistym. Używając dźwięku jako głównego katalizatora w procesie tworzenia, Phillips stara się, aby jego sztuka wywołała określone efekty, służyła poszerzeniu świadomości, szukaniu znaczenia, nastrajaniu zmysłów, widzeniu wielkiego obrazu i pewnym formom wyzwolenia – wyzwolenia, które często jest polemiczne i oczyszczające. Dave Phillips jest z całą pewnością artystą bezkompromisowym, kimś, kto przeciwstawia się wszechobecnej redukcji istnienia, kto pragnie odrzucić sztuczne ustalenia i więzy. Koncerty w wykonaniu Phillipsa to coś więcej niż zwykłe muzyczne wydarzenie – to pełne rozmachu, artystyczne spektakle dźwiękowo-wizualne, pełne realizmu, psycho-fizyczne performances, w których publiczność dzięki niezwykłej charyzmie artysty bierze czynny udział,  przeżywając wraz z twórcą pewnego rodzaju katharsis.
www.tochnit-aleph.com/dp
www.myspace.com/dpdavephillipss

Ove Volquartz & Ray Kaczynski (Niemcy/USA)
Ray Kaczynski – ITs and electronic, Ove Volquartz – contrabass clarinet
Duet prezentuje unikalne połączenie głębokich akustycznych dźwięków klarnetu w zestawieniu z własnoręcznie zbudowanymi elektroakustycznymi urządzeniami o nieograniczonych możliwościach.
Ray Kaczynski studiował kompozycję i perkusję w Central Michigan University na University of Wisconsin. Ponadto specjalizował się w muzyce perkusyjnej południowych Indii i pracował z nowoczesnymi tancerzami. Jako kompozytor i muzyk występował głównie w kręgu eksperymentalnej sztuki dźwiękowej i koncertował na przykład na Canada Jazz Festival, Leipzig International  Jazz Festival, Greenwich Summer Jazz, New Heaven Jazz Fest, Jazz Festival von Famagusta, Jazz Across the Border w Berlinie. Brał udział w wydarzeniach muzycznych organizowanych przez Goethe-Institut, uczestniczył w produkcjach radiowych. Kaczynski współpracował z takimi muzykami jak Randy Brecker, Joe Lovano, Jimmy Knepper, Roswell Rudd, Doc Cheatham, Milt Hinton, Julius Hemphill, Richard Davis, Ernie Watts, Billy Bang, David Murray, Don Byron, Elliott Sharp, Georg Katzer i Zeitkratzer- Ensemble.
www.xray-k.com
www.myspace.com/xray-k

Ove Volquartz mieszka w Getyndze, gra z muzykami z kręgu free jazzu i muzyki improwizowanej, ale rozwinął się na bardziej otwartym polu muzyki improwizowanej. Ponadto pracuje jako kompozytor i współpracuje w ramach projektów interaktywnych z tancerzami, (np. z Tadashi Endo), malarzami, z poetami i filmowcami. Pracował z muzykami takimi jak Cecil Taylor, Lester Bowie, Roscoe Mitchell, Marion Brown, Gunter Hampel, Baby Sommer, Peter Kowald, duet HATI. Jako kompozytor tworzy zarówno w nurcie jazzu, jak i muzyki współczesnej. W swej grze na instrumentach dętych (saksofony, klarnety, flety) przekracza granice pomiędzy jazzem, muzyką współczesną, muzyką improwizowaną, rockiem…
www.myspace.com/ovevolquartz

PAS – Post Abortion Stress (USA)
PAS (Post Abortion Stress) to grupa z Brooklynu w Nowym Jorku, powołana do życia pod koniec lat 90 r. dla tworzenia muzycznych kolaży i abstrakcyjnych dźwięków. Przez spontaniczną kreatywność tworzą własny świat piękna. Od samego początku zespół interesował się tworzeniem muzyki, która nie jest zdefiniowana przez jakieś szczególne konwencje albo punkty widzenia. Muzyką może być cokolwiek, ważniejsze jest to, co ucho odczuwa jako muzykę. Kompozycje PAS są bardziej pokrewne do płaszczyzn dźwiękowych niż do „piosenek” w tradycyjnym sensie. Nie ma tu żadnych wyraźnie zdefiniowanych melodii, żadnych strukturalnych słupów granicznych. Nie jest to też muzyka kreowana z jakimś specjalnym ideologicznym zamysłem albo z pragnienia handlowej żywotności. To raczej dźwiękowe rzeźby, aspirujące do rangi czystej sztuki. Pierwotnie PAS był solowym projektem Roberta L. Peppera, ale przez rok rozwinął się do kolektywu. Z czasem wprowadzili do swej twórczości sztukę video, by tworzyć eksperymentalne prace audiowizualne i filmy. Na koncie mają kilka płyt cd, dvd i wiele koncertów w USA i Europie. Współpraca koncertowa m.in. z Philippe Petit, Z’EV, Steve Beresford.
www.myspace.com/postabortionstress

Antonie Chessex (Szwajcaria/Berlin)
Urodzony w Szwajcarii w 1980 r., od kilku lat przebywający w Berlinie – saksofonista, improwizator i kompozytor. Jego eksperymentalna muzyka opiera się głównie na eksploracji fizyczności dźwięku i przestrzeni. Obecnie występuje głównie solo, prezentując się całkowicie akustycznie –  jego cyrkularna technika gry na instrumencie rezonuje z soniczną architekturą miejsca, w którym występuje. Często również występuje w klubach i na festiwalach na całym świecie, używając efektów elektronicznych, co nadaje koncertom niezwykłą intensywność. Oprócz działalności indywidualnej, od kilku lat występuje w szwajcarsko-niemieckim zespole MONNO.  Antonie Chessex współpracował z wieloma muzykami współczesnej sceny awangardowej, m.in. z takimi jak Thomas Ankersmit, Lasse Marhaug, Zbigniew Karkowski, Mattin, Dave Phillips, Hans Koch, Kasper T. Toeplitz oraz z architektem Christianem Waldvogelem (Globus Cassus) i z artystką multimedialną Ulrike Gabriel (flow 2002-2003). W 2009 r. otrzymał grant kompozytorski od Swiss Arts Council Pro Helvetia na stworzenie utworu DUST na skrzypce, elektronikę w systemie kwadrofonicznym.
www.soundimplant.com/achessex

NEMEZIS (Polska)   
Grupa powstała w 1996 roku. Pierwotnie muzyka NEMEZIS była kontynuacją industrialnej stylistyki, którą prezentował wcześniejszy projekt artystów – The Raport. Utwory grupy bazują na ambientowych przestrzeniach, eterycznych i sennych, oparte są na głębokim brzmieniu kontrabasu, połamanych syntetycznych rytmach lub strzępkach jazzowych partii perkusyjnych, łagodnych plamach syntezatorów i przetworzonych partiach wokalnych. Całość ma zadziorny pazur postindustrialu. W 2001 r. wytwórnia Vivo wydała pierwszą oficjalną płytę NEMEZIS – „Whispers From Behind The Window”. W 2007 roku ukazało się kolejne wydawnictwo „In Between”. Aktualnie grupa pracuje nad nowym materiałem, jest to wspólna sesja z kompozytorem muzyki współczesnej Pawłem Mykietynem (nagrania na orkiestrę i wiolonczelę solo). Podczas występów prezentowane są wizualizacje przygotowane przez grupę Suka Off i malarkę Malwinę de Brade. Skład grupy: Łukasz Pawlak, Konrad Kucz, Marcin Bociński, Maciej Staniecki. Zespół występował na kilku festiwalach – Międzynarodowe Prezentacje Muzyczne AMBIENT w Gorlicach, Wrocław Industrial Festival czy Festiwal Nowa Muzyka w Cieszynie. Łukasz Pawlak od połowy lat 90. prowadzi prężnie działającą wytwórnie Requiem Records, promującą muzykę elektroniczną, ambient i postindustrialną.
www.nemezis.org.pl       
www.myspace.com/nemezispl      
www.requiem.serpent.pl

Michael Vofeld (Niemcy)
Muzyk i artysta wizualny mieszkający w Berlinie. Gra na perkusji i instrumentach strunowych własnego projektu tworząc przy ich pomocy swoje utwory elektroakustyczne. Jego nietypowe metody gry oraz dodatkowe preparacje instrumentów uzupełniają wspólne brzmienie, tworząc  wielowarstwowy, bogaty dźwiękowy świat. Pracuje na polu muzyki eksperymentalnej, improwizowanej oraz sztuki dźwięku. Tworzy wkomponowane w otoczenie instalacje świetlne i performance, a także sięga po film i fotografię. Vorfeld jest członkiem wielu grup i współpracuje z artystami wykorzystującymi zróżnicowane formy sztuki. Zakres jego działań obejmuje liczne koncerty, performances i wystawy w Europie, Stanach Zjednoczonych, Australii i Azji.
www.vorfeld.org 

Philippe Petit (Francja)
Urodzony w Marsylii. Używa w swojej twórczości muzycznej gramofonów i komputerów w celu budowania elektroakustycznych, abstrakcyjnych kompozycji. Dużą rolę w jego utworach odgrywają preparowane płyty winylowe. Sam o sobie mówi, że nie jest muzykiem i woli być przedstawiany jako „musical travel agent”. Próbuje opowiadać historie będące psychodelicznymi filmami dla uszu. Uwielbia grać na żywo – wielokrotnie występował publicznie w wielu miejscach na całym świecie. Od 25 lat pracuje jako dziennikarz dla rozmaitych magazynów muzycznych i stacji radiowych. Współpracował z takimi artystami jak: Lydia Lunch, Cosey Fanni Tutti, Jason Forrest, Murcof, Justin K. Broadrick, Aidan Baker, Raymond Salvatore Harmon czy z międzynarodowym kolektywem Strings of Consciousness (m.in. JG Thirlwell, Barry Adamson). P. Petit jest założycielem wytwórni płytowej BiP_HOp, która jest również aktywna jako magazyn internetowy, audycja radiowa, cykl koncertów, które poświęcone są współczesnej poszukującej elektronicznej sztuce dźwiękowej.
www.myspace.com/philippepetit
www.bip-hop.com

KOMORA A (Polska)
W skład  grupy wchodzą Dominik Kowalczyk (Wolfram), perkusista indie-rockowego Setting The Woods on Fire – Karol Koszniec i właściciel labelu Monotype Rec. – Jakub Mikołajczyk. Trójkę artystów łączy niewątpliwie pokrewna, choć nie identyczna wrażliwość brzmieniowa; w efekcie otrzymujemy improwizacje o gęstości i wewnętrznej dynamice dużo większej niż w solowych impresjach Wolframa. Uwagę zwraca przede wszystkim wysoka brzmieniowa entropia: skupione, surowe medytacje Kowalczyka zyskują kontrapunkt i zarazem dopełnienie w bardziej ekstrawertycznym i drapieżnym temperamencie pozostałych członków Komory A.
www.myspace.com/komoraaa

dj Zipo (Niemcy)
Till Kniola – wystepuje jako dj Zipo, jest założycielem magazynu muzycznego i wytwórni płytowej Auf Abwegen oraz organizatorem wielu koncertów współczesnej muzyki awangardowej w Niemczech.
www.aufabwegen.com

Wiktor Skok (Polska)
Mieszka i pracuje w Łodzi. Absolwent filmoznawstwa w Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego (2003) i studiów kuratorskich w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego (2006). Autor publikacji, recenzji i artykułów w oficjalnych periodykach, a także w niskonakładowych wydawnictwach pozaoficjalnego obiegu. Kurator projektów muzycznych i plastycznych. Promotor koncertów i wydarzeń sceny industrialnej. Nie rozdziela praktyki i teoretycznej refleksji. Łączy piśmiennictwo, aktywność kuratorską z twórczością. Redaktor i wydawca zinów: Zygoma (1988–1992) i Plus Ultra (od 1999).Od pierwszej połowy lat osiemdziesiątych czynny uczestnik sceny punk/hardcore. Od 1989 roku organizator cyklu koncertów Wunder Wave. Założyciel i wokalista grupy Jude (od 1993). Didżej aktywny na undergroundowej scenie electro industrial. Całkowicie poświęcony wszelkim odmianom ekstremalnej muzyki mechanicznej. Autor grafik, plakatów, ulotek, logotypów, krótkich form wideo, itd. Swoje realizacje plastyczne łączy zazwyczaj z muzyką/hałasem. Penetruje elementy najnowszej historii i artystyczny wyraz systemów totalitarnych XX wieku. Poruszając się w szeroko postrzeganym obszarze kultury industrialnej, zdecydowanie usuwa dystans między sztuką a ideologią i propagandą.
www.jude.org.pl 

HATI (Polska)
HATI (Rafał Iwański i Rafał Kołacki) to grupa muzyczna bazująca na brzmieniu instrumentów akustycznych – etnicznych i obiektów z recyklingu, łącząca w sobie eksperymenty na polu muzyki rytualno-medytacyjnej i improwizowanej. Zespół został założony w Toruniu w 2001 r. przez Rafała Iwańskiego i Dariusza Wojtasia, od 2006 występowali jako trio z Rafałem Kołackim, od 2007 grają jako duet Iwański/Kołacki, z gościnnymi występami Dariusza Brzostka i innych muzyków. Grupa zagrała kilkaset koncertów w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji i Danii. Muzycy pojawili się na wielu festiwalach, m.in.: Equinox Festival w Londynie, Fano Free Folk Festival w Danii, Laut und Luise Festival w Getyndze, Linien Festival w Getyndze, Bleisound Festiwal w Monachium, Audio Art Festival w Krakowie, Wrocław Industrial Festival, Festiwal w Krajobrazie w Inowłodzu, Międzynarodowe Prezentacje Muzyczne Ambient w Gorlicach, Open’er Festival w Gdyni. Współpracowali koncertowo i studyjnie z wieloma artystami, m.in. takimi jak Z’EV, P.A.S., John Zorn, Peter Votava/PURE, Sławomir Ciesielski, Robert Curgenven, Steve Buchanan & Heike Fiedler, Andrzej Przybielski, Mirosław Rajkowski, Marek Styczyński (Cybertotem Remix Project), Raymond Salvatore Harmon (video). Grupa wydała kilka płyt, które zostały bardzo dobrze przyjęte w prasie muzycznej i wśród słuchaczy, zarówno w Polsce jak i poza granicami kraju. Podczas CoCArt Music Festival muzycy HATI wraz z grupą PAS zaprezentują fragmenty albumu ‘P.H.A.S.T.I.’ nagranego 16.04.2010 w Studio Sferax w Toruniu – w dniach gdy artyści z Nowego Jorku przebywali w Toruniu pierwszy raz…
www.myspace.com/hatitah

sobota, 26 marca, godz.12.00, Pokój z kuchnią
Panel dyskusyjny: Nowy odbiorca sztuki we współczesnym uniwersum znaków

Zagadnienia:
1. Nostalgia czy kres technologii, o powrocie analogowych metod pracy twórczej,
2. Sonosfera i ikonosfera miejska jako środowisko estetyczne,
3. Koncepcja „hi-fi” i „lo-fi” jako kryterium wartości artystycznej,
4. Niezależna produkcja i redystrybucja „towaru artystycznego”.

Promocja magazynu Glissando: Jak połączyć to, co Pan Bóg rozdzielił?

/ hip-hop: m.in. wywiady z DJ-ami – Epromem i Lenarem, nawijka o bitboksie ze Zgasem i TikTakiem, Sam Davies o postmodernie i raperach w MTV Cribs, Agata Pyzik o bojówkarzach z Public Enemy, Joseph Schloss o autentyczności sampla, wytwórnia Anticon okiem Filipa Krawczyńskiego, wizja bitboksu Antoniego Beksiaka, sylwetka genialnego wyrzutka – Rammellzee według Jacka Plewickiego, metafizyka zespołu Dälek w ujęciu Macieja Smoczyńskiego, filozofia Cornela Westa zdaniem Janka Pytalskiego, Damian Binkowski o disco, czyli zapomnianej matce hip-hopu.

/ W dziale mikrotony, same rarytasy:  wtajemniczają – Ryszard Klisowski z historycznego, i Dariusz Brzostek z antropologicznego punktu widzenia.

/ W numerze także:  pierwsze polskie tłumaczenia tekstów  Nicoli Vicentino i Juliána Carilló, pionierzy Alois Hába (Lubomir Sporny), Harry Partch (Rudolf Rasch), Grigorij Rimski-Korsakow i inni Rosjanie (Ewelina Czarnik i Lidia Ader). Syntetyczny portret Ligetiego (Marta i Piotr Tabakiernik), analityczne spojrzenie na Waltera (Tomasz Biernacki), wprowadzenie do muzyki Poppego (Magdalena Stochniol). Obszerne prezentacje Muraila (manifest, analiza, panorama) i Smolki (manifest i wywiad). W tym kontekście zaskakują szkice o melizmatach Niemena (Mariusz Gradowski), jękach Waitsa (Tomasz Kamiński) czy gitarach Richarda Bishopa (Filip Lech).

/ W ramach dodatków: esej o Feldmanie i Becketcie (Paweł Krzaczkowski), Bohdanie Mazurku (Bolesław Błaszczyk), wreszcie radiowy happening Feldmana i Cage’a. Po więcej  wpadnij na spotkanie z twórcami “Glissanda” i poznaj jego 17-tą odsłonę!”

Organizatorzy:

• CSW w Toruniu (koordynator Piotr Zawałkiewicz)
• Rafał Iwański
• Rafał Kołacki

Festiwal wspiera:

Tags: cocart, festiwal, koncert, muzyka