Film opowiada historię Zygmunta Lubicz Zaleskiego (1882-1967 r.) – poety, pisarza, tłumacza, krytyka literatury, sztuki, muzyki, doktora filozofii i literata. Zmuszony do emigracji z powodów politycznych, w 1914 roku rozpoczął ożywioną działalność jako wykładowca języka polskiego we Francji. Zapoczątkował wykłady, które stały się zalążkiem pierwszej polonistyki we Francji. Po wybuchu wojny zaangażował się w Polski Ruch Oporu we Francji, stanął na czele Polskiego Czerwonego Krzyża niosącego pomoc uchodźcom oraz został prezesem Towarzystwa Opieki nad Polakami. Aresztowany 19 marca 1943 przez Włochów i wydany Niemcom po okrutnych przesłuchaniach zostaje wywieziony do obozu w Buchenwaldzie. Po wojnie i powrocie z obozu postanawia pozostać z rodziną we Francji, gdzie organizuje akcję pomocy dla polskiej młodzieży uniwersyteckiej znajdującej się na emigracji. Był bardzo czynnym literatem, wykładowcą uniwersyteckim, sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Działał na wielu płaszczyznach: społecznej, politycznej, naukowej propagując kulturę i dobre stosunki polsko-francuskie. Zaleski przecierał szlaki na emigracji, pomagał polskim naukowcom, był żarliwym orędownikiem polskich spraw we Francji.