środa, 14 listopada, godz. 17.00, LabSen, parter CSW, WSTĘP WOLNY

Tym razem przedmiotem wykładu będą w pierwszej kolejności sytuacje graniczne, kiedy reguły prawno- autorskiej ochrony okazują się zbyt wąsko zarysowane, aby objąć nowatorskie dzieła na przykład artystów konceptualnych. Wykład obejmie także zagadnienia związane z praktykami artystycznymi, które celowo negują zasady prawa autorskiego. Prowadzący przedstawi artystów, których działania podkreślają, jak mało uniwersalna w kontekście sztuki współczesnej okazuje się ta dziedzina prawa.

Relacja tych dwóch punktów widzenia pozwoli na lepsze zrozumienie zarówno zagadnień artystycznych, jak    i prawnych oraz ukazanie, jak sztuka i prawo wzajemnie na siebie oddziałują i gdzie przebiegają ich granice.

W cyklu wykładów  „Prawo a sztuka” przedstawione zostaną przypadki, kiedy artyści zbliżają się swoimi działaniami do granicy zachowań zakazanych przez obowiązujące normy prawne, należące zarówno do polskiego systemu prawa, jak również do aktów prawa międzynarodowego. Omawiane sytuacje dotyczyć będą naruszenia przez dzieła sztuki norm prawa karnego, takich jak obraza uczuć religijnych, czy zakazy dotyczące rozpowszechniania treści pornograficznych, naruszenie czyjegoś prawa do wizerunku ze zniesławieniem włącznie. Postawione zostaną również pytania o granicę pomiędzy różnymi formami twórczych zapożyczeń (cytat czy inspiracja, a plagiat), czy o funkcję rzeźby w przestrzeni publicznej.

Przedmiotem opisu będą w pierwszej kolejności przypadki wzbudzające na gruncie polskim największe kontrowersje w okresie pierwszych 20 lat polskiej demokracji (od roku 1989 do dziś), jak również wydarzenia zagraniczne, które mogą stanowić dla nich punkt odniesienia oraz przybliżać słuchaczom standardy europejskie w danym przypadku.

Podstawowym celem wykładu jest zatem przekazanie słuchaczom informacji na temat prawnych podstaw oceny powszechnie znanych sytuacji z życia artystycznego, ukazanie subtelnych różnic w pojmowaniu twórczości artystycznej przez środowiska artystyczne i prawnicze, a także skłonienie publiczności do wzięcia udziału w dyskusji kończącej każdorazowe spotkanie.