Złożona z elementów sprawiających wrażenie nieco arbitralnie uzgodnionych ze sobą, Kompozycja z maskami daje się odczytać jako wyrazista metafora dziecięcego świata, który twórca uczynił w pewien sposób nietykalnym. Obraz w bezpretensjonalny sposób porusza temat artysty-marzyciela-dziecka. Jego elementy przedstawiające, eksponowane frontalnie mogą sugerować, iż nie ma konfliktu między dzieciństwem a twórczością. Beztroska Ostrowskiego okazuje się jednak refleksyjna, na co wskazuje obecność ukazanej na płótnie maski, która symbolizować może władzę nad wewnętrznym demonem. Takie odczytanie nawiązuje do pełnej barwnych anegdot i obrosłej mitami biografii „Kacha”, w której fakt nieskrywania uzależnienia artysty do alkoholu można utożsamić z uczciwością twórczej postawy, odrzucającej teatralizację i udawanie. W widocznej tendencji nadania formy, wyrazu i rytmu fascynacji dziecięcą kreatywnością, postkubistyczno-fowistyczna kompozycja Ostrowskiego nawiązuje do sztuki Paula Klee oraz Fernanda Légera, u którego Ostrowski studiował podczas pobytu stypendialnego w Paryżu w 1949 roku. Po powrocie do Polski, w której panował wówczas socrealizm, swój autorytet artysta zbudował m.in. poprzez zaszczepianie wartości europejskiego modernizmu oraz adaptację stylu życia artystycznej bohemy na rodzimym gruncie.

Ewelina Jarosz

Zakup w ramach dotacji Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego, z inicjatywy Stowarzyszenia Przyjaciół Sztuk Pięknych Znaki Czasu w Toruniu (2007)