DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW 
Spacery tematyczne
Najnowsze relacje
- WYSTAWA / Bill Viola: Visions of Time / Wizje Czasu
- LATO W CSW!
- WYSTAWA / Liberté, Égalité, Serigrafité! Wykwity Kultury Sitodruku
- Podziel się swoją opinią!
- ZMYSŁOTEKA – warsztaty dla rodzin / lipiec
Kino
29 Lipca
Bill Viola: Visions of Time / Wizje czasu - Program 1
Prace prezentowane w ramach Programu Wideoprojekcji w sali kinowej Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu": The Space Between the Teeth, 1976 Część kolekcji / part of videotape collection, Four Songs Kolor, dźwięk mono: 9 min 10 s Color, mono sound; 9:10 minutes Sweet Light, 1977 Część kolekcji / part of videotape collection, Memory Surfaces and Mental Prayers Kolor, dźwięk mono; 9 min 8 s Color, mono sound; 9:08 minutes Ancient of Days, 1979-81 Część kolekcji / part of videotape collection, The Reflecting Pool—Collected Work 1977-80 Kolor, dźwięk stereo; 12 min 21 s Color, stereo sound; 12:21 minutes Anthem, 1983 Kolor, dźwięk stereo; 11 min 30 s Color, stereo sound; 11:30 minutes Angel’s Gate, 1989 Kolor dźwięk stereo; 4 min 48 s Color, stereo sound; 4:48 minutes Chott el-Djerid (A Portrait in Light and Heat), 1979 Kolor, dźwięk mono; 28 min Color, mono sound; 28:00 minutes Wstęp za okazaniem biletu na wystawę w CSW. Jeden bilet upoważnia do obejrzenia filmów ze wszystkich czterech programów (w tym celu należy zachować bilet z wystawy). Kliknij i kup bilet Kurator: Marek Żydowicz Kiedy: 25.07–31.12.2025 Wernisaż: 24.07.2025 (czwartek), godz. 19.00Bill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).
Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.
Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.
To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.
Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.
Bill Viola powiedział:
„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas?
Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.
Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.
Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.
Kurator: Marek Żydowicz Koordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski
Opisy prac, które można oglądać na wystawie:
Wystawa współorganizowana przez Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" i Fundację Tumult.
Działanie jest współfinansowane z Funduszy Europejskich. Partnerem głównym wydarzenia jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza .
29 Lipca
Stan wyjątkowy, reż. Jan Hřebejk, komedia, Czechy, 2024, napisy, 100 '
To ostra satyra na media, które manipulując przekazem, często celowo wprowadzają społeczeństwo w błąd. Karel Beran (Ondřej Vetchý) to doświadczony radiowiec, który pracuje jako korespondent zagraniczny w fikcyjnym państwie arabskim o nazwie Kambur, gdzie mają odbyć się wybory decydujące o przyszłości kraju. Pomimo że sytuacja na miejscu robi się coraz bardziej napięta, mężczyzna, kiedy docierają do niego pogłoski o niewierności jego partnerki, wraca do Pragi. W tym czasie w Kamburze wybucha rewolucja, a skołowany bohater decyduje się na oszustwo, udając, że wciąż jest na miejscu. Rozdarty pomiędzy problemami osobistymi a dziennikarską etyką Karel przygotowuje fikcyjny reportaż z miejsca zdarzeń. Symuluje odgłosy zamieszek arabskiej rewolucji przy użyciu sprzętów kuchennych w swoim mieszkaniu na Vinohradach. Co więcej, regularnie na antenie radia przedstawia najnowsze informacje z bliskowschodniego kraju. Rodzi się pytanie - czy fakt, że to wszystko jest zmyślone, ma jakiekolwiek znaczenie w chwili, gdy słuchalność rośnie w zawrotnym tempie? Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=jmCw0sWeyzY&t=1s29 Lipca
Przegląd filmowy Has. Kroniki wyobraźni: „Jak być kochaną”, reż. Wojciech Has, psychologiczny/melodramat, Polska, 1962, 101'
Felicja, główna bohaterka filmu, jest młodą, początkującą aktorką, zakochaną bez wzajemności w koledze po fachu - Rawiczu. Gdy pada nań podejrzenie o zabicie volksdeutscha, dziewczyna podejmuje się ukryć go w swoim mieszkaniu. Marzy, że Rawicz mieszkając z nią, odwzajemni jej uczucie. Żeby mieć ukochanego przy sobie, gotowa jest na każde poświęcenie. I rzeczywiście, los wystawi ją kilkakrotnie na bardzo ciężką próbę. Felicja przetrzyma jednak wszystko w nadziei, że Rawicz zostanie z nią także, gdy wojna się skończy. Nie dostrzega, że jej ofiara stała się dla niego ciężarem nie do zniesienia. Nie przypuszcza, że kiedy tylko nadarzy się sposobność aktor porzuci świadka swych upokorzeń, załamań i upadków. Wiktor jest człowiekiem słabym, bez charakteru, stacza się coraz niżej. Tuż po zakończeniu wojny wraca do Felicji, ale tylko po to, by popełnić samobójstwo... Felicja pozbawiona złudzeń i większych ambicji zdobywa jednak ogromną popularność dzięki udziałowi w radiowej sadze rodzinnej. A może także wiarę w sens życia. Rola Felicji w wykonaniu Barbary Krafftówny została okrzyknięta jedną z największych kreacji kobiecych w dziejach polskiego filmu. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=N9-psdEEC0M29 Lipca
Słone lato, reż. Rebecca Lenkiewicz, dramat, Wielka Brytania, 2025, napisy, 93'
Życie Sofi, studentki antropologii, kręci się wokół opieki nad chorą matką. W nadziei na polepszenie jej stanu zdrowia i znalezienie skutecznej kuracji, dziewczyna zabiera ją do hiszpańskiej nadmorskiej miejscowości Almeria. Podczas gdy Rose odbywa leczenie w klinice enigmatycznego uzdrowiciela doktora Gomeza, Sofia spędza upalne letnie dni na poznawaniu mieszkańców miasteczka. Dotychczas podporządkowana opiece nad matką, zaczyna odkrywać własne pragnienia i nawiązuje relację z tajemniczą i wyzwoloną podróżniczką Ingrid. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=91hOjHwpC0I30 Lipca
Bill Viola: Visions of Time / Wizje czasu - Program 1
Prace prezentowane w ramach Programu Wideoprojekcji w sali kinowej Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu": The Space Between the Teeth, 1976 Część kolekcji / part of videotape collection, Four Songs Kolor, dźwięk mono: 9 min 10 s Color, mono sound; 9:10 minutes Sweet Light, 1977 Część kolekcji / part of videotape collection, Memory Surfaces and Mental Prayers Kolor, dźwięk mono; 9 min 8 s Color, mono sound; 9:08 minutes Ancient of Days, 1979-81 Część kolekcji / part of videotape collection, The Reflecting Pool—Collected Work 1977-80 Kolor, dźwięk stereo; 12 min 21 s Color, stereo sound; 12:21 minutes Anthem, 1983 Kolor, dźwięk stereo; 11 min 30 s Color, stereo sound; 11:30 minutes Angel’s Gate, 1989 Kolor dźwięk stereo; 4 min 48 s Color, stereo sound; 4:48 minutes Chott el-Djerid (A Portrait in Light and Heat), 1979 Kolor, dźwięk mono; 28 min Color, mono sound; 28:00 minutes Wstęp za okazaniem biletu na wystawę w CSW. Jeden bilet upoważnia do obejrzenia filmów ze wszystkich czterech programów (w tym celu należy zachować bilet z wystawy). Kliknij i kup bilet Kurator: Marek Żydowicz Kiedy: 25.07–31.12.2025 Wernisaż: 24.07.2025 (czwartek), godz. 19.00Bill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).
Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.
Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.
To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.
Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.
Bill Viola powiedział:
„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas?
Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.
Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.
Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.
Kurator: Marek Żydowicz Koordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski
Opisy prac, które można oglądać na wystawie:
Wystawa współorganizowana przez Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" i Fundację Tumult.
Działanie jest współfinansowane z Funduszy Europejskich. Partnerem głównym wydarzenia jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza .
