Kiedy: 12.12.2025–08.03.2026
kuratorka: Natalia Cieślak
Malarstwo Heleny Minginowicz dotyka m.in. tematu kobiecości, który artystka analizuje przez pryzmat relacji z ciałem. Jej obrazy są niezwykle szczere, ukazują bohaterki w sytuacjach intymnych, zazwyczaj rozgrywających się w ukryciu, gdzie nie dosięga ich wzrok ciekawskich postronnych. Artystka problematyzuje zagadnienie rozdźwięku między ludzką fizycznością a ograniczeniami kulturowymi, jakie nakładane są na ciała poddawane nieustannej społecznej kontroli. W ujęciu Minginowicz poszukiwanie swojego miejsca w świecie wiąże się z wyjściem poza zewnętrzne uwarunkowania i próbą zagłębienia się we własne emocje i zrozumienia przeżywanych uczuć. Szczególne miejsce w twórczości malarki zajmują kategorie nietrwałości, ulotności i tymczasowości. Artystka świadomie sięga po materiały niskiej jakości, często uznawane za tandetne lub kiczowate – plastik, papierowy ręcznik, jednorazowe tworzywa, które integruje ze swoimi subiektywnymi narracjami. Tym samym unaocznia płynność współczesnego doświadczenia w kontekście cyfrowej efemeryczności i szybkiej konsumpcji obrazów. Jej język wizualny wywodzi się z estetyki postdigitalu i charakteryzuje się rozmytym konturem, efektem airbrusha oraz odniesieniami do kodów wizualnych Internetu i gifów.
