Film Zupa w swojej formie nawiązuje do przedstawienia teatralnego, rozgrywającego się w sterylnym pomieszczeniu, z najważniejszym elementem scenografii – stołem, wokół którego uczestnicy działania w czasie wspólnego posiłku rozmawiają. Praca jest refleksją na temat zaangażowania środowisk twórczych w politykę i społeczeństwo. Bohaterami filmu są artyści deklarujący chęć udziału w rewolucji, która odbywa się za ścianą. Mimo odważnych planów wsparcia przewrotu politycznego boją się zaangażowania. Obserwujemy ich zastanawiających się nad bezpiecznymi metodami udziału rewolucji i ostatecznie wybierających skupienie na własnych codziennych sprawach. Film jest teatrem absurdu opowiadającym o społecznej pozycji twórcy w czasie transformacji politycznej.
Bezpośrednią inspiracją dla artystki była akcji Piotra Bikonta, Jarosława Orłowskiego i Andrzeja Chętki mająca miejsce w 1989 roku w Galerii Wschodniej w Łodzi. Artyści brali wówczas udział w uczcie, a goście przyglądali się temu przez dziurę w ścianie. Rzecz dotyczyła tego, że artyści są wyizolowani z rzeczywistości, ale ona wdziera się w ich świat; była mowa o niepewności, nerwowości twórców w okresie transformacji ustrojowej.

Zakup w ramach programu MKiDN Kolekcje – Regionalne kolekcje sztuki współczesnej/2015
Zakup ze środków własnych