Kompozycja w zrealizowanej tuszem i węglem na papierze pracy Bogdana Przybylińskiego jest układem poziomych, spiętrzonych form charakteryzujących się swobodą opracowania. Ta zamaszystość i odręczność, bliska ekspresjonistycznym nurtom malarstwa, nadaje dziełu specyficznej energii, zorientowanej horyzontalnie i skierowanej na zewnątrz kadru. Wrażenie to wzmaga znajdujący się w środku kompozycji jaśniejszy pas, jakby ślad przemieszczeń czy postępującej na zewnątrz ekspansji.

Ziemia należy do serii prac o tym samym tytule i stanowi jeden z wielu przykładów bardzo różnorodnej twórczości artysty. Cykl ten, operując językiem abstrakcyjnym, tworzy obrazy archetypiczne, ewokujące tematykę i nieuchronność naturalnych procesów kształtowania, przemieszczania, wzrostu i obumierania. Dramaturgia tych naznaczonych egzystencjalną refleksją prac opiera się na dynamice ruchu i jego nieuchronności. Wydawać się może, że rola artysty znalazła się tu w osobliwym zawieszeniu między naśladowaniem a kreowaniem, między rolą obserwatora a demiurga.

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)