Główny motyw kompozycji stanowi człowiek idący wąskim tunelem, wyrytym w skalistej ziemi. Znajduje się on w centrum geometrycznym pola obrazowego, przesuwając się w kierunku od lewej do prawej krawędzi kadru. Scena, malowana z fotograficznym realizmem, widoczna jest od góry, z perspektywy lotu ptaka. Sposób wykadrowania kompozycji, bez zaznaczonej linii horyzontu i brak choćby fragmentu nieba, sprawia, że postać odbierana jest jako znajdująca się w pułapce, w przestrzeni bez wyjścia. Zielony płaszcz, w który jest ubrana, silnie kontrastuje z brunatno-brązową barwą ziemi. Źródło silnego światła znajduje się po prawej stronie. Za jego sprawą ludzka sylwetka, wydobyta z monochromatycznego otoczenia, rzuca silnie zaznaczający się cień.

Zakup w ramach dotacji Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego, z inicjatywy Stowarzyszenia Przyjaciół Sztuk Pięknych Znaki Czasu w Toruniu (2007)