Obraz Andrzeja Guttfelda, zrealizowany jest ze swobodą ekspresji umieszczającą go na pograniczu abstrakcji i figuracji. Co prawda przedstawione formy sugestywnie nawiązują do umeblowania nieznanego, skromnego wnętrza, lecz uwaga skupia się nie tyle na identyfikacji przedmiotów ile kontemplacji wartości pikturalnych obrazu. Daleko posunięta deformacja form, prezentujących się tu jako osobliwe, mroczne fantomy powoduje, że traktujemy je bardziej jako gesty malarskiej ekspresji – próbę wybudzenia z hipnozy głębokiego błękitu tła. Stosując technikę olejną na płótnie, artysta nanosił farby energicznie i (jak można przypuszczać) szybko, pozwalając spływać im gdzieniegdzie cienkimi strużkami, poszukując różnych sposobów kształtowania faktury i różnicując krycie pigmentu w poszczególnych partiach obrazu.

Wyrazistość koloru i ekspresyjna stylistyka budują emocjonalny charakter malarskiej kompozycji, gdzie zarówno barwa, jak i stosowanie deformacji służą wyrażaniu namiętności. Z kolei skłonność do zestrajania tonacji barwnej kształtuje dekoracyjny charakter obrazu, co widać nie tylko w harmonijnych rozwiązaniach kolorystycznych Wnętrza, ale w całej twórczości artysty, realizowanej prócz techniki olejnej także w pastelu (…).

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)