Wykonana w technice linorytu kompozycja Ryszarda Krzywki operuje językiem abstrakcyjnym, składającym się z regularnych i silnie zgeometryzowanych form. Pole obrazowe podzielone jest na dwie równe części pionową linią, kilkakrotnie powtórzoną po jego prawej stronie. Po stronie lewej znajduje się owalna, czarna forma ze stylizowanymi promieniami. Poszczególne płaszczyzny zróżnicowane są fakturalnie w sposób charakterystyczny dla linorytu. Występują tu ślady powstałe wskutek krzyżujących się cięć matrycy, cienkich, subtelnych żłobień czy puncowań o różnorodnej gradacji. Są wreszcie płaszczyzny pokryte jednorodną, głęboką czernią.

Geometryczna stylizacja w grafice Ryszarda Krzywki, posiadając walor dekoracyjności, nie zaciera jednak całkowicie odniesień do rzeczywistości. Wskazówką dla ich odczytania może być tytuł pracy; w jego kontekście czarna owalna forma stanowiąca zasadniczy motyw kompozycji jawi się jako powidok słońca obserwowanego na gorącym, egzotycznym niebie. Zmultiplikowane okręgi i pionowe, rytmicznie powtarzające się linie zdają się ilustrować zjawisko drgań rozrzedzonego upałem powietrza. Te występujące w grafice powtórzenia kształtów, ich wzajemne nakładanie przypominające interferencję fal nadają kompozycji charakter nawiązujący do złudzeń optycznych zachodzących na rozległej przestrzeni w tropikalnym klimacie. Pomimo tych niemal halucynacyjnych konotacji układ kompozycyjny i relacje między formami charakteryzują się harmonią i dyscypliną, prezentując racjonalną i matematyczną naturę.

Filip Pręgowski

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)