Obiekt składa się z dwóch elektrod w formie prostokątnych, metalowych płytek, umieszczonych oddzielnie na płycie z pleksiglasu i podłączonych do generatora pól elektromagnetycznych. Dopełnieniem pracy są barwione rury neonowe, które w momencie zbliżenia do elektrod o wartości ujemnej i dodatniej zaczynają świecić. Instalacja wymaga od widza podjęcia akcji, w wyniku której dochodzi do jonizacji gazów przez pole elektromagnetyczne. Jednocześnie sposób aranżacji tego fizycznego wydarzenia przybiera formę artystyczną, realizującą się poprzez obraz-obiekt, na którego powierzchni odbija się i rozprasza światło w zależności od manipulacji neonową rurą. Wprowadzenie czynników zewnętrznych w obręb obiektu, którego kształt wyraźnie nawiązuje do obrazu, umieszcza pracę Kowalskiego w dialogu z historią obrazowego medium. Przeformułowaniu ulega Greenbergowska definicja obrazu z lat 50. Kluczową rolę odgrywała w niej kategoria powierzchni ograniczonej z czterech stron krawędziami, tworzącej – za pomocą środków czysto malarskich – odrębną od życia, autonomiczną wartość. Uzyskany przez Kowalskiego obraz, którego częścią są elektrody odniesione do kształtu mieszczącego je pola, zachowuje pamięć tej autokrytycznej tendencji, prowokując dosłowne odczytanie tytułu pracy –„wymiary do zmierzenia”. Stają się nimi jej poszczególne komponenty oraz uzyskiwane dzięki nim efekty – przedmioty racjonalistyczno-tautologicznej analizy. Jednak akcentując materialistyczne – zależne od procesu, a nie aktu twórczego – korzenie swej pracy, Kowalski wskazuje zarazem na entropię modernistycznej definicji obrazu. Ponieważ dziś interaktywność stworzonego przez niego obiektu ma już znaczenie historyczne, jego tytuł można przetłumaczyć również jako „środki, które należy przedsięwziąć”. Praca odnosi się wówczas do momentu, w którym ugruntowuje się pojęcie sztuki poszerzone o nowoczesne technologie. Realizują je artyści tacy jak Dan Flavin, który do tworzenia swoich obiektów używał kolorowych, fluoroscencyjnych rur, czy Bruce Nauman, którego spiralny neon The True Artist Helps the World by Revealing Mystic Truths zwraca uwagę na zmieniającą się rolę artysty w społeczeństwie.

Ewelina Jarosz

Zakup ze środków MKiDN w ramach programu Kolekcje – Regionalne kolekcje sztuki współczesnej (2012)