Inspiracją dla pracy Agnieszki Polskiej był znaleziony przez artystkę kalendarz z 1939 roku zawierający serię porad i wskazówek odnośnie prowadzeniu gospodarstwa wiejskiego. Do zilustrowania tej bukolicznej wizji życia na wsi, artystka dodatkowo użyła fotografii opublikowanych w niemieckich gazetach z lat 30. XX wieku. Czarno-biale kadry filmu, statyczne ze zminimalizowanym odczuciem ruchu, przepełnione są scenami z życia wiejskiego, podkreślającymi wizję letniej sielanki na łonie natury. W sennej atmosferze, otulona słońcem wieś pozostaje, wydawać by się mogło, sielankowym obrazem. Jednak to tylko złudzenie. Kolejne kadry wprowadzają niepokój. Błogostan lata i wszechogarniająca cisza usypiają gospodarzy. Panuje bezruch i uśpienie, niczym cisza przed burzą. Na statycznych kadrach filmu ożywają jedynie owady (muchy, mrówki, motyle), które zaczynają zakradać się do pogrążonych we śnie bohaterów. Obraz wsi przedstawiony w filmie nie wiąże się z żadną epoką, nie pozwala na określenie miejsca i pory dnia zatrzymanych w kalendarzu zdarzeń. Trudno też o rozpoznanie kraju lub miejsca, w którym rozgrywają się kolejne sceny. Senna i tajemnicza atmosfera z jednej strony przywodzi dość surrealistyczne skojarzenia, z drugiej strony, cisza i kontekst powstania pracy, bazujący na zdjęciach z lat 30. wprowadza niepokojące odczucie mogącej nastąpić w każdym momencie katastrofy.

Zakup ze środków Miejskich (2009)