Dotknięcie Iwony Langowskiej to rzeźba wielooglądowa, z każdej strony prezentująca swe odmienne oblicze. We frontalnej partii kamień został dość grubo ociosany, niewygładzony. Natomiast boki i tylna część – choć ich faktura pozostała chropowata – mają bardziej precyzyjne, kubiczne opracowanie, zostając ścięte prostopadle względem podłoża. Wykorzystano tu dwa typy kamienia zróżnicowane pod względem barwy: jasny na dole, a szaro-różowy, miejscami polichromowany na górze. Odmienny charakter materiałów podkreśla także zróżnicowanie kompozycyjne tych elementów: bryła na dole stanowi bowiem rodzaj niby-postumentu, cokołu, na który nasadzone została przestrzenna forma przypominająca półpostaciowe przedstawienie korpusu i głowy. Tylna ściana rzeźby kryje niespodziankę – w niszy wydrążonej w górnej części „popiersia” znajduje się wykonany z naturalnych włosów spływający na „plecy” warkocz.

Mimo że kompozycja pracy budzi skojarzenia z popiersiem, nie może tu być jednak mowy o portrecie, a grubo wyciosane formy jedynie w szkicowy sposób oddają kształty figury ludzkiej bez jakichkolwiek znamion indywidualizmu. Motyw warkoczyka buduje aurę niedopowiedzenia, kryje w sobie jakąś tajemnicę, zaskakuje, a w konsekwencji urasta do rangi zasadniczego tematu i głównego akcentu dzieła.

Natalia Cieślak

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007).