O polskich krótkich metrażach jest coraz głośniej! Z każdym miesiącem przybywa nagród na krajowych i zagranicznych festiwalach, a publiczność chętnie ogląda krótkometrażowe produkcje na dużym ekranie.
W III zestawie Najlepszych polskich 30’ znajdą się dwa dokumenty i dwie fabuły. Szalona opowieść o bardzo nietypowym domu wariatów z dużą dawką absurdu, czyli „Atlas” Macieja Kawalskiego – aktorski popis Tomasza Kota i Mariana Opani; „Pars pro toto” – Jerzy Radziwiłłowicz jako Zdzisław Beksiński w poruszającej historii nieoczekiwanej przyjaźni samotnego mistrza z młodą kobietą; jedyny dokument z Polski, który znalazł się w konkursie krótkich filmów na Sundance Film Festival 2018, czyli „Wolta” Moniki Koteckiej i Karoliny Poryzały, w której reżyserki zapraszają nas do świata młodych konnych gimnastyczek oraz wywołująca na przemian łzy śmiechu i wzruszenia „Euforia” Natalii Pietsch – historia dwóch kobiet żyjących tą samą pasją, czyli przygotowywaniem swoich pudli do psich pokazów piękności.
Cztery krótkie metraże, cztery różne światy i cztery historie, które zostaną z tobą na zawsze.
Atlas, reż. Maciej Kawalski, Polska 2017, 28‘
Marian Opania próbuje rozgryźć zagadkę Tomasza Kota w tej zabawnej, szalonej i wysmakowanej wizualnie opowieści z dużą dawką absurdu.
Do nieco szalonego szpitala psychiatrycznego przyjęty zostaje tajemniczy pacjent – nie odzywa się do nikogo i całymi dniami stoi z rękami w górze. Poza pseudonimem „Atlas” nie wiadomo o nim nic, a takie zagadki są intrygujące…
Kariera Macieja Kawalskiego rozwija się w zawrotnym tempie: jego krótkie metraże i reklamy były nagradzane na wielu międzynarodowych festiwalach, a scenariusz pierwszego filmu pełnometrażowego The Clearing zakwalifikował się do laboratorium scenariuszowego festiwalu w Sundance.
Atlas, nagrodzony Srebrnym Lajkonikiem na Krakowskim Festiwalu Filmowym, to aktorski popis Tomasza Kota i Mariana Opani. Eksplodujące pastelowymi kolorami, baśniowe zdjęcia Pawła Dyllusa (znanego z takich filmów, jak Jestem mordercą i Chce się żyć) oraz figlarna muzyka wielokrotnie nagradzanego Łukasza Targosza (Wataha, Listy do M.) kreują tu świat pełen absurdalnych sytuacji, który rządzi się swoimi niecodziennymi prawami.
Pars pro toto, reż. Katarzyna Łęcka, 30’
Jerzy Radziwiłłowicz jako Zdzisław Beksiński w poruszającym filmie o wyjątkowej przyjaźni, która rodzi się między młodą kobietą i samotnym mistrzem w jego ostatnich dniach.
Po śmierci żony i jedynego syna starzejący się artysta, odcinając się od świata i ludzi, zamyka się w czterech ścianach i oddaje pracy. Jedynymi towarzyszami przeraźliwej samotności są nagrania bliskich, które mężczyzna ogląda podczas bezsennych nocy. Spoglądające ze wszystkich ścian postaci z jego obrazów to jedyni świadkowie twórczych zmagań. Kiedy choroba zmusi artystę do przyjęcia pomocy od równie jak on samotnej, młodej rehabilitantki, będzie to początek procesu, który obojgu da nadzieję.
Chociaż to jej krótkometrażowy debiut, reżyserka Katarzyna Łęcka ma już za sobą cały wachlarz doświadczeń teatralnych i filmowych: pracowała między innymi z Krystianem Lupą, Ingmarem Villqistem, Adamem Sikorą i Maciejem Bochniakiem. Pars pro toto zrealizowany zaś został pod kierunkiem Pawła Pawlikowskiego. Ten ciepły i mądry film oparty na autentycznej relacji owdowiałego Zdzisława Beksińskiego z młodą Lidią Puchalską zdobył już uznanie między innymi na festiwalu w Gdyni. W głównej roli legenda polskiego kina – Jerzy Radziwiłowicz.
Wolta, reż. Monika Potecka, Karolina Poryzała, 14′
Jak to jest dorastać w ramach jednej z najtrudniejszych dyscyplin sportowych? Poruszający dokument o grupie młodych konnych gimnastyczek, który stał się sensacją festiwalu w Sundance.
Zuzia ma 12 lat i trenuje woltyżerkę. Ze względu na jej wiek i budowę podnoszą ją starsze, silniejsze koleżanki. Jest „górną”, czyli zwieńczeniem akrobatycznej piramidy. Kiedy rozpoczyna się nowy sezon, a razem z nim treningi, okazuje się, że figury z udziałem Zuzi nie mają już dawnej gracji i lekkości. Starsze zawodniczki przyznają, że dziewczynka urosła i nie dają już rady jej unieść. Staje się jasne, że jeśli Zuzia chce zostać w drużynie, będzie musiała znaleźć nową rolę w grupie.
Krótkometrażowe filmy Moniki Koteckiej – reżyserki, operatorki i fotografki – były już pokazywane między innymi na Berlinale oraz w Cannes. Od 2012 roku razem z reporterką i fotografką Karoliną Poryzałą tworzą kreatywny duet Kurkot Kollektiv. W Wolcie, swoim pierwszym wspólnym projekcie i jedynym dokumencie z Polski, który znalazł się w konkursie krótkich filmów na ostatnim festiwalu filmowym w Sundance, reżyserki uchylają przed nami wrota do przesyconego ambicją świata nastoletnich konnych gimnastyczek, aby opowiedzieć uniwersalną i przejmującą historię o szukaniu swojego miejsca oraz wyzwaniach związanych z dorastaniem.
Euforia, reż. Natalia Pietsch, 16’
Wywołująca na przemian łzy śmiechu i wzruszenia historia dwóch kobiet żyjących tą samą pasją: przygotowywaniem swoich pudli do psich pokazów piękności.
Doświadczona hodowczyni wprowadza młodą dziewczynę w świat wystaw psów rasowych. Kobiety próbują się zaprzyjaźnić, pomimo panującej w tym środowisku bezwzględnej rywalizacji.
Euforią – swoim debiutem reżyserskim – operatorka licznych fabuł, dokumentów i teledysków Natalia Pietsch trafiła do ramówek festiwali w Australii i na Słowacji, w Polsce zabłysnęła zaś na Krakowskim i Warszawskim Festiwalu Filmowym. W tej zabawnej, wzruszającej, a zarazem prowokacyjnej historii reżyserka wkracza do fascynującego świata wystawców rasowych psów. Za kulisami kolejnych pokazów i konkursów, w atmosferze rywalizacji i zazdrości, tworzą się więzi wyjątkowej przyjaźni. Euforia to film o pasji i zaborczej miłości, z elementami kina drogi.
