Kiedy: 11.11.2018–13.01.2019
Wernisaż wystawy: 11 listopada (niedziela), godz. 17.00
Kuratorzy: Marek Żydowicz, Michael Haas
Wystawa w ramach ekspozycji Malarstwo wciąż żywe pokazywana będzie w Galerii TUMULT przy Rynku Nowomiejskim 28.
Dimitris Tzamouranis jest malarzem w klasycznym znaczeniu tego słowa. Jego malarstwo figuratywne świadczy o wybitnym kunszcie. Obrazy powstają na wielkoformatowych płótnach, które tradycyjną metodą gruntuje wielowarstwowo lub na miedzianych płytach w mniejszych formatach. Również świat jego motywów podąża śladami historii sztuki sprzed wielu stuleci. A jednak sztuka artysty jest niezwykle aktualna. Teraźniejszość spotyka się z tradycyjnymi treściami, technikami i motywami. Tzamouranisa w równej mierze interesują aktualne tematy społeczne i polityczne, jak i międzyludzkie kontakty oraz usposobienie każdego człowieka.
Tzamouranis urodził się w 1967 r. w mieście Kalamata na Peloponezie. W 1990 r., w wieku 23 lat, po ukończeniu studiów z zakresu malarstwa i grafiki na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Salonikach, przyjechał do Berlina. Studiował kolejne trzy lata na Uniwersytecie Sztuk Pięknych. Wkrótce zasadniczym dla niego środkiem przekazu stało się wideo. W 1999 r., dzięki stypendium Senatu Berlińskiego, mieszkał rok w Stambule. Doświadczenia zdobyte w tej pulsującej życiem metropolii, oscylującej pomiędzy nowoczesnością a tradycją, Wschodem a Zachodem, są podstawą nagrania w 1999 r. filmu Die Flut (52 min). W 2001 r. w Berlinie powstało nagranie Selbstschnitt, ein Portrait von Wolfgang Hart (Cięcie na własnym ciele, portret Wolfganga Hartha, 9 min), w którym lekarz przeprowadza operację sam na sobie.
Dziadek Tzamouranisa był malarzem kościelnym, artysta wychowywał się w bardzo religijnym domu. Są to dwa fakty, które wraz ze studiami artystycznymi, ostatecznie wprowadziły go na drogę figuratywnego malarstwa. Od około 2001 r. zaczął malować bardzo osobiste obrazy w realistycznym języku wizualnym. Wkrótce wyszedł poza czyste obrazowanie i zaczął wplatać zagadkowe elementy i postacie w przedstawione na obrazach sceny. Rzeczywistość i marzenia subtelnie się przenikają, wizualizacje na obrazach wydają się być magiczne, oświetlenie, światło i cień tworzą filmową dramaturgię.
Jest to zasada, którą stosuje do dziś w coraz to nowych wariacjach i narracjach. Jego liczne studia postaci, portrety i autoportrety odznaczają się wyjątkowo intensywną intymnością. W tym nieco surrealistycznym lub paradoksalnym ujęciu ukazywane są głębokie ludzkie lęki i główne tematy naszego życia: miłość, tęsknota, nadzieja, ból, poszukiwanie sensu. Tzamouranisa wyjątkowo interesuje niewerbalna komunikacja między głównymi postaciami, ich kontakty, które czasami przebiegają w spokojnym bezruchu, a czasem przy udziale niezwykle silnej siły życiowej.
Tzamouranis zawsze pracuje z modelami, od młodych do starszych, często z jego najbliższego otoczenia. Przy ich pomocy testuje konstelacje kilku postaci i poszczególnych pozycji, a następnie przenosi je na swoje obrazy. Poza własną wyobraźnią i scenami odkrywanymi przez reżyserię teatralną, inspiracją dla artysty są motywy z historii sztuki. Przenosi w teraźniejszość tematy historyczne, mitologiczne i biblijne, często tylko częściowo, tak że powstaje poruszająca i fascynująca mieszanka nowoczesności i przekazywanych na przestrzeni wieków technik malowania obrazów.
Ubrania i fryzury jego modeli ukazują ich jako ludzi XXI wieku. Ich pozy, które wpisaliśmy w pamięć zbiorową z najsłynniejszych obrazów w historii sztuki, często wydają się dziwnie odległe i niezrozumiałe w kontekście współczesnego świata. Ostatnio artysta pracuje z młodymi ludźmi na zajęciach kształcenia zawodowego. Tzamouranisowi poświęcono już kilka wystaw z inicjatywy różnych instytucji, w tym Muzeum Frissiras w Atenach (2013) i Kunsthalle Dominikanerkirche Osnabrück (2013). W 2017 r. artysta wziął udział w wystawie documenta w Kassel.
Janna Oltmanns
Tags: Camerimage, wystawa
