Czas kruka, reż. Dylan Southern, dramat/thiller, Wielka Brytania, 2025, napisy, 98'

Współczesny mężczyzna, ojciec, targany bólem i gniewem po utracie ukochanej żony, musi nauczyć się na nowo, jak żyć dla swoich dzieci i siebie. W „Czasie kruka" Benedict Cumberbatch stworzył jedną z najbardziej osobistych i najodważniejszych ról w karierze. Wybitny brytyjski aktor Benedict Cumberbatch (serial „Sherlock", „Doktor Strange") wciela się w postać mężczyzny, którego świat rozsypał się po nagłej śmierci żony – matki dwóch kilkuletnich chłopców. Bohater usiłuje zachować pozory normalności, ale w domu unosi się zapach przypalonych tostów i nieutulonej rozpaczy. Właśnie wtedy, przez szczeliny codzienności, w jego życie wdziera się ogromny, czarny kruk – jedyny przewodnik w tej pełnej bólu podróży. Kruk raz prześladuje, raz pociesza, prowadząc rodzinę przez chaos, smutek i nieoczekiwane momenty ukojenia. „Czas kruka" to wyreżyserowana przez Dylana Southerna – twórcę kultowych teledysków i realizacji koncertowych dla takich artystów jak Oasis, Blur, Björk, Franz Ferdinand, Arctic Monkeys czy LCD Soundsystem – ekranizacja wielokrotnie nagradzanej książki Maxa Portera. Film z niezwykłą wizualną finezją ukazuje doświadczenie utraty jako transformację – także cielesną – co Cumberbatch oddaje w każdym geście i ruchu. Southern z wyczuciem portretuje wewnętrzną przemianę bohatera oraz rozziew między targającymi nim emocjami a koniecznością codziennego funkcjonowania. Przeżyciom bohaterów towarzyszą utwory m.in. The Cure, Meredith Monk i Screamin' Jay Hawkinsa. „Czas kruka" to zaskakująca, pełna oryginalnych pomysłów opowieść o tym, jak w chwilach największego mroku odnaleźć nadzieję. Benedict Cumberbatch, w jednym ze swoich najbardziej osobistych projektów, którego jest także producentem, odważnie mierzy się z tematem męskiego kryzysu i dojrzewania do roli rodzica – podobnie jak kilka lat temu zrobił to film „C'mon C'mon", a wcześniej klasyczna „Sprawa Kramerów". Przypomina, że doświadczenie utraty – choć bolesne – jest nieodłączną częścią życia, która nas kształtuje i przemienia. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=k5ICjiQlJNQ

Bill Viola: Visions of Time / Wizje czasu - Program 1

Prace prezentowane w ramach Programu Wideoprojekcji w sali kinowej Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu": Program 1: The Space Between the Teeth, 1976 Część kolekcji / part of videotape collection, Four Songs Kolor, dźwięk mono: 9 min 10 s Color, mono sound; 9:10 minutes Sweet Light, 1977 Część kolekcji / part of videotape collection, Memory Surfaces and Mental Prayers Kolor, dźwięk mono; 9 min 8 s Color, mono sound; 9:08 minutes Ancient of Days, 1979-81 Część kolekcji / part of videotape collection, The Reflecting Pool—Collected Work 1977-80 Kolor, dźwięk stereo; 12 min 21 s Color, stereo sound; 12:21 minutes Anthem, 1983 Kolor, dźwięk stereo; 11 min 30 s Color, stereo sound; 11:30 minutes Angel’s Gate, 1989 Kolor dźwięk stereo; 4 min 48 s Color, stereo sound; 4:48 minutes Chott el-Djerid (A Portrait in Light and Heat), 1979 Kolor, dźwięk mono; 28 min Color, mono sound; 28:00 minutes Wstęp za okazaniem biletu na wystawę w CSW. Jeden bilet upoważnia do obejrzenia filmów ze wszystkich czterech programów (w tym celu należy zachować bilet z wystawy). Kliknij i kup bilet Kurator: Marek Żydowicz Kiedy: 25.07–31.12.2025 Wernisaż: 24.07.2025 (czwartek), godz. 19.00

Bill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).

Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.

Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.

To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.

Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.

Bill Viola powiedział:

„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas?
Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.

Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.

Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.

Kurator: Marek Żydowicz Koordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski

Opisy prac, które można oglądać na wystawie:

CSW "Znaki Czasu"

Fundacja Tumult

Wystawa współorganizowana przez Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" i Fundację Tumult.

Działanie jest współfinansowane z Funduszy Europejskich. Partnerem głównym wydarzenia jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza .

Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl

Franz Kafka, reż. Agnieszka Holland, dramat/biograficzny, Czechy, Niemcy, Polska, Francja, 2025, napisy, 136'

Długo oczekiwana, międzynarodowa produkcja w reżyserii wielokrotnie nagradzanej Agnieszki Holland („Zielona granica”, „W ciemności”) – to nie tylko portret literackiej ikony XX wieku, która nieprzerwanie inspiruje artystów i fascynuje kolejne pokolenia. To opowieść o wrażliwym człowieku, którego lęki i dylematy mocno rezonują z dzisiejszym młodym pokoleniem. Reżyserka podąża śladami swojego bohatera, budując z najważniejszych momentów jego życia niezwykłą mozaikę. „Kafkę odkryłam jeszcze w liceum. Wkrótce stał się dla mnie jednym z najważniejszych i najbardziej inspirujących pisarzy. Ze swą potrójną tożsamością, autoironią i totalną wrażliwością, był dla mnie jakby podziwianym bratem, którym trzeba się opiekować, bo mimo siły jest bardzo kruchy” – Agnieszka Holland, reżyserka. Franz Kafka – młody człowiek uwięziony w koszmarze biurokratycznej codzienności, przypominającej dzisiejszą rzeczywistość pracowników wielkich korporacji. Wegetarianin z wyboru – zanim stało się to powszechne. Syn despotycznego ojca uwikłany w kruche relacje z kobietami. Pogrążony w egzystencjalnym kryzysie na długo przed tym, kiedy samotność stała się efektem ubocznym mediów społecznościowych. Niezrozumiany, pełen lęków, uciekał w świat ironii, absurdu i wyobraźni, tworząc dzieła, które uczyniły go jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=YYkEhPeM5iY

Do nieznanej ziemi, reż. Mahdi Fleifel, dramat, Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Holandia, Grecja, Katar, Arabia Saudyjska, Palestyna, 2024, napisy, 105'

Chatila (nagradzany za tę rolę Mahmoud Bakri) i Reda (Aram Sabbah) to palestyńscy kuzyni, którzy uciekają z obozu dla uchodźców w Libanie w poszukiwaniu lepszego życia. Stawka jest wysoka, bo pierwszy z bohaterów zostawia tam rodzinę, chcąc ściągnąć ją do Europy, kiedy osiągnie względną stabilizację w nowym miejscu. Droga do ziemi obiecanej, jaką dla Chatili i Redy mają być Niemcy, prowadzi przez Ateny. W greckiej stolicy mężczyźni zmagają się z trudami codziennego życia na marginesie społeczeństwa. Robią wszystko, by zebrać odpowiednią sumę pieniędzy, która pozwoli im kontynuować podróż. Zdesperowani nie cofają się nawet przed drobnymi przestępstwami i moralnie wątpliwymi zachowaniami. Gdy Reda, zmagający się z uzależnieniem od narkotyków, trwoni ich oszczędności, Chatila wpada w ryzykowną intrygę przemytniczą, która prowadzi kuzynów w mroczne rejony przestępczego świata Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=WD390UI8f2o

Bill Viola: Visions of Time / Wizje czasu - Program 1

Prace prezentowane w ramach Programu Wideoprojekcji w sali kinowej Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu": Program 1: The Space Between the Teeth, 1976 Część kolekcji / part of videotape collection, Four Songs Kolor, dźwięk mono: 9 min 10 s Color, mono sound; 9:10 minutes Sweet Light, 1977 Część kolekcji / part of videotape collection, Memory Surfaces and Mental Prayers Kolor, dźwięk mono; 9 min 8 s Color, mono sound; 9:08 minutes Ancient of Days, 1979-81 Część kolekcji / part of videotape collection, The Reflecting Pool—Collected Work 1977-80 Kolor, dźwięk stereo; 12 min 21 s Color, stereo sound; 12:21 minutes Anthem, 1983 Kolor, dźwięk stereo; 11 min 30 s Color, stereo sound; 11:30 minutes Angel’s Gate, 1989 Kolor dźwięk stereo; 4 min 48 s Color, stereo sound; 4:48 minutes Chott el-Djerid (A Portrait in Light and Heat), 1979 Kolor, dźwięk mono; 28 min Color, mono sound; 28:00 minutes Wstęp za okazaniem biletu na wystawę w CSW. Jeden bilet upoważnia do obejrzenia filmów ze wszystkich czterech programów (w tym celu należy zachować bilet z wystawy). Kliknij i kup bilet Kurator: Marek Żydowicz Kiedy: 25.07–31.12.2025 Wernisaż: 24.07.2025 (czwartek), godz. 19.00

Bill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).

Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.

Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.

To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.

Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.

Bill Viola powiedział:

„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas?
Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.

Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.

Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.

Kurator: Marek Żydowicz Koordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski

Opisy prac, które można oglądać na wystawie:

CSW "Znaki Czasu"

Fundacja Tumult

Wystawa współorganizowana przez Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" i Fundację Tumult.

Działanie jest współfinansowane z Funduszy Europejskich. Partnerem głównym wydarzenia jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza .

Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl