DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW 
Premiera filmu: 10 maja, godz. 18.00
Anna Kroplewska-Gajewska w kolejnej Lekcji czytania obrazu opowiada o niezwykle ekspresyjnej i barwnej postaci artysty – Ryszarda Grzyba – i jego obrazie Cień i trójkąty jego wspomnień z kolekcji CSW. Warto posłuchać!
Boska Sarah Bernhardt, reż. Guillaume Nicloux, biograficzny/kostiumowy, Francja, Belgia, 2025, napisy, 98'
Film cenionego francuskiego reżysera to biograficzna opowieść, będąca rodzajem hołdu dla legendarnej artystki, a także historia podejmująca uniwersalne tematy. Od miłości, przez wolność i stanowienie o sobie, po kształtowanie publicznego wizerunku. Sarah Bernhardt (w filmie wciela się w nią Sandrine Kiberlain) uchodzi za jedną z najważniejszych artystek swoich czasów. Nazywana była Boską Sarą, królową teatru, świętym potworem. W równej mierze powszechny podziw wzbudzał jej talent, niezwykła charyzma, co niecodzienne upodobania. Widziano w niej pierwszą wielką gwiazdę, wokół której narosło też sporo legend. Właśnie pomiędzy legendą a fantazją rozciąga się ta biograficzna opowieść, a fabuła skoncentrowana jest wokół dwóch kluczowych, choć mało znanych epizodów z życia Bernhardt, kobiety co rusz burzącej społeczne normy, która trwale zapisała się w historii nie tylko dzięki legendarnym aktorskim występom, ale też niezwykłej odwadze i osobowości. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=P6GYcqw0XxQ&t=2sBill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).
Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.
Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.
To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.
Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.
Bill Viola powiedział:
„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas?
Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.
Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.
Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.
Kurator: Marek Żydowicz Koordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski
Opisy prac, które można oglądać na wystawie:
Wystawa współorganizowana przez Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" i Fundację Tumult.
Działanie jest współfinansowane z Funduszy Europejskich. Partnerem głównym wydarzenia jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza .
Drugi akt, reż. Quentin Dupieux, czarna komedia, Francja, 2024, napisy, 80'
Florence ma obsesję na punkcie Davida, ale David nie ma obsesji na punkcie Florence. Prosi więc kumpla, by zdjął z niego ciężar niechcianej miłości i uwiódł działającą mu na nerwy dziewczynę. Ten plan chcą wprowadzić w życie na spotkaniu z ojcem Florence, w obskurnej restauracji gdzieś przy autostradzie. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=7aiYYA7o6_0Boska Sarah Bernhardt, reż. Guillaume Nicloux, biograficzny/kostiumowy, Francja, Belgia, 2025, napisy, 98'
Film cenionego francuskiego reżysera to biograficzna opowieść, będąca rodzajem hołdu dla legendarnej artystki, a także historia podejmująca uniwersalne tematy. Od miłości, przez wolność i stanowienie o sobie, po kształtowanie publicznego wizerunku. Sarah Bernhardt (w filmie wciela się w nią Sandrine Kiberlain) uchodzi za jedną z najważniejszych artystek swoich czasów. Nazywana była Boską Sarą, królową teatru, świętym potworem. W równej mierze powszechny podziw wzbudzał jej talent, niezwykła charyzma, co niecodzienne upodobania. Widziano w niej pierwszą wielką gwiazdę, wokół której narosło też sporo legend. Właśnie pomiędzy legendą a fantazją rozciąga się ta biograficzna opowieść, a fabuła skoncentrowana jest wokół dwóch kluczowych, choć mało znanych epizodów z życia Bernhardt, kobiety co rusz burzącej społeczne normy, która trwale zapisała się w historii nie tylko dzięki legendarnym aktorskim występom, ale też niezwykłej odwadze i osobowości. Info: tel. 56 610 97 18, e-mail: kino.centrum@csw.torun.pl Kliknij i kup bilet https://www.youtube.com/watch?v=P6GYcqw0XxQ&t=2sBill Viola był jednym z pierwszych twórców sztuki współczesnej, którzy sięgnęli po techniki video, by używać ich jako narzędzia do kreacji artystycznych. Wypracował swój własny styl tworzenia instalacji komponowanych przy pomocy ruchomych obrazów, oparty na głębokich studiach filozoficznych i analizach dzieł dawnych mistrzów malarstwa (szczególnie XIII–XVII wieku).
Śledził i badał możliwości rozwijających się elektronicznych technik rejestracji obrazów i dźwięków oraz ich projekcji, aż do przełomu cyfrowego, co pozwoliło mu odkryć i ukazać widzom fizjologiczne i psychologiczne aspekty percepcji wzrokowej, wynikające z ludzkich emocji i na nie rzutujących. Podczas gdy większość twórców video-artu koncentrowała się głównie na konceptualnej stronie swych realizacji plastycznych, Bill Viola z niezwykłym pietyzmem dopracowywał estetyczny kształt swoich dzieł, aż z czasem stały się one kompozycjami więcej niż malarskimi, wprowadzającymi widza w zachwyt, a jednocześnie niepokojącymi, zaskakującymi efektami plastycznymi i skojarzeniami, jakie wywołują.
Jego obrazy, wyrastające ideowo z tego, co wspólne kulturom wschodu i zachodu, wywołują czasem dziwne poczucie déjà vu, czasem wprost nawiązują do znanych z historii malarstwa wątków ikonograficznych, lub są imponującymi zapisami metamorfoz ludzkich stanów fizycznych i psychicznych.
To „obrazy bez opowieści”, jak je sam określał Bill Viola. To ponadczasowe wizje. Nie ma w nich żadnej personalnej identyfikacji. Postaci i rzeczy rozpoznajemy na poziomie podstawowym, a mimo to sami dopowiadamy sobie ich historię, współtworzymy obraz dzięki emocjom, jakie on w nas wywołuje.
Według Billa Violi ma to związek z niedocenianą przez historyków sztuki ideą „czasu” – najistotniejszym, często nieuświadamianym jego zdaniem wyzwaniem artystycznym, z którym zmagali się mistrzowie malarstwa minionych wieków.
Bill Viola powiedział:
„W 30-minutowym filmie wideo mam do dyspozycji 54 000 klatek; dawni mistrzowie mieli tylko jedną. Jak najlepiej zrozumieć czas?
Jeśli chcesz pojąć, jak działa wzrok, zawiąż sobie oczy. Jeśli chcesz zrozumieć czas, przestań się ruszać. Masz tylko jedno spojrzenie. Oko otworzy się tylko raz, a cały świat – wszystko, co w danej chwili jest do opowiedzenia – musi znaleźć się w tym jednym mrugnięciu powieki”.
Tak wykreował dzieła, które są emanacją różnych form energii życiowej.
Bill Viola jest bez wątpienia najważniejszym w historii sztuki twórcą wideo-artu, kontynuatorem odkryć i osiągnięć malarskich Giotta, Rogiera van der Weydena, Roberta Campina, Hansa Memlinga, Gerarda Davida, Massaccia, Uccella, Vermeera, Velázqueza, Zurbarána, de Ribery, Goyi i innych mistrzów, których obrazy odzierał z treści, by stały się „imago” boskiego dzieła na ziemi. Poświęcił całe życie rozmyślaniom na temat narodzin, starzenia się, duchowości i śmierci człowieka.
Kurator: Marek Żydowicz Koordynatorki: Agnieszka Swoińska, Karolina Kowalska Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski
Opisy prac, które można oglądać na wystawie:
Wystawa współorganizowana przez Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" i Fundację Tumult.
Działanie jest współfinansowane z Funduszy Europejskich. Partnerem głównym wydarzenia jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza .
Instytucja finansowana ze środków Miasta Toruń
