40 obrazków, 40 twarzy – uśmiechających się kobiet, mężczyzn, dzieci, znanych nam z imienia (z tytułów prac). Wszyscy w czerwono-białych czapkach i strojach Świętego Mikołaja. Dość schematyczny i prosty rysunek konturowy, specyficzna i przez to łatwo rozpoznawalna kreska, żywe kolory. Tak prezentuje się cykl Wesołych Świąt Doroty Podlaskiej, powstały na potrzeby tematycznej wystawy w białostockim Arsenale (2005).

Są to portrety bliskich jej osób – namalowanych tak, by wyglądali pięknie – którym artystka chciała w ten sposób podziękować za pomoc. Był to czas, kiedy mierzyła się ona z samotnością po przeprowadzce z rodzinnej Bydgoszczy do stolicy. Rozpisana na 40 figuratywnych kadrów opowieść jest jej odpowiedzią na tęsknotę za starymi przyjaciółmi i na radość w poznawaniu nowych.

W typowy dla siebie sposób artystka zamazuje zatem granice między prywatną sferą życia a uprawianiem sztuki, przekonując po raz kolejny, że w jej ujęciu jest ona po prostu praktyką dnia codziennego. Stosując niezobowiązującą formę przekazu, sprowadza swą sztukę do komunikacji na poziomie osobistym, tworząc warunki do intymnego kontaktu z widzem. Ten zaś dowiedzieć się może rzeczy tak oczywistej, że aż banalnej – że przyjaźń jest jak najlepszy świąteczny prezent i że każdy w stroju „życzliwości” (ubranym nie tylko „od święta”) może być jak Święty Mikołaj i poczuć się szlachetny, lepszy, potrzebny.

Anna Dzierżyc-Horniak

Zakup w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu (2007)