Centralnym punktem pracy jest suknia. Wokół niej umiejscowione są mniejsze obiekty: fotografia przedstawiająca detal sukni oraz tekst autorstwa Ingi Iwasiów, prezentowany w formie nagrania audio. Suknia została uszyta z materiałów z jakich wykonuje się szaty liturgiczne w Kościele Rzymskokatolickim. Również w swojej formie maiła wzorować i nawiązywać od ornatu. Towarzyszący instalacji tekst dotyczący znaczenia sutanny przerobionej na bajeczną szatę kobiecą stanowi zapis przemyśleń osoby – kobiety oczekującej z niecierpliwością aż suknia będzie gotowa. W pracach Agaty Zbylut suknia jest często pojawiającym się motywem. Artystka odnosi się do stereotypowego postrzegania kobiety jako obiektu konsumpcyjnego, wpisuje się w nurt polskiej sztuki feministycznej. Czyniąc z kobiecej podmiotowości główny problem kolejnych realizacji artystka najczęściej sama pojawia się jako bohaterka i modelka swoich prac oraz projektów. Adaptuje konwencje języka artystycznego wypracowane przez dyskurs feministyczny, ale wprowadza do nich ironiczny dystans. Sztuka Agaty Zbylut rozpatrywana jest najczęściej w kontekście kobiecych marzeń, krytyki narzucanych kobietom ideałów, kobiecości w wymiarze codzienności oraz analizy własnej tożsamości.

Zakup w ramach programu MKiDN Kolekcje – Regionalne kolekcje sztuki współczesnej/2015
Zakup ze środków własnych