Instalacja składa się z miski z wodą (ustawianej zwyczajowo przez artystę na podłodze) oraz podwieszonej nad nią na kablu świecącej żarówki. We wnętrzu miski widnieje ręczny napis: „Instalacja wodno-elektryczna” oraz podpis i data. Praca powstała w ówczesnym domu artysty w Radzimowicach, a zainspirowana została nieudolnymi naprawami hydraulika, który radził w miejscu przecieku postawić miednicę i oświetlić pechowe miejsce, by dokładnie widzieć, kiedy należy z niej wylać wodę. Artysta przyznaje, że inspiracją były również niezwykle rozbudowane instalacje artystyczne, jakie pojawiły się wówczas w polskiej sztuce. Dlatego chciał w kontrze do nich stworzyć coś rudymentarnego i prostego, co mogłoby służyć za wzorzec wszelkich instalacji artystycznych. Dlatego docelowo marzył, by praca jako wzorzec znalazła się w Międzynarodowym Biurze Miar i Wag w Sèvres pod Paryżem. Artysta łączy m.in. to dzieło z przełomową dla siebie decyzją odejścia od malarstwa. Byłoby to zatem odejście bynajmniej nie na korzyść instalacji, ale odejście wynikłe z przekonania o wyczerpaniu się tradycyjnych środków artystycznych; czasy przełomu polityczno-społecznego wymagały najwyraźniej podważenia status quo.

Anna Markowska

Zakup ze środków MKiDN w ramach programu Kolekcje – Regionalne kolekcje sztuki współczesnej (2012)