Praca Jacka Malinowskiego to zbiór dziewięciu niewielkich czarno-białych fotografii zamontowanych na szkle. Zdjęcia przedstawiają rekonstrukcję celi Adolfa Eichmanna w więzieniu w Ramli (Izrael), gdzie nazistowski zbrodniarz spędził 9 miesięcy swojego życia. Staranne odtworzenie więziennego pomieszczenia zostało dokonane na podstawie zdjęć z tygodnika „Life”, wykonanych i opublikowanych w 1961 roku w trakcie procesu zbrodniarza. Na fotografiach Malinowskiego widzimy surowe, bardzo ascetyczne wnętrze, w którym znajduje się jedynie łóżko, taboret oraz zlew. Mamy tutaj zarówno kadry ukazujące cały widok celi, jak i zbliżenia poszczególnych detali i znajdujących się tam przedmiotów. Odtworzona cela posłużyła artyście jako scenografia do jego filmu Nosferatu. Dyktator lęku (2011), stając się jednocześnie dokumentacją odnoszącą się do samego procesu realizacji filmu, jak również samodzielną pracą, którą można potraktować jako integralną jego część. Sam film to dwuczęściowa opowieść (Berlin, Warschau) inspirowana dwoma ekranizacjami powieści Brama Stokera Drakula (1897), filmami Friedricha Wilhelma Murnaua Nosferatu. Symfonia horroru (1922) oraz Wernera Herzoga Nosferatu. Fantom nocy (1979). Malinowski redukuje fabułę pierwowzoru w zasadzie jedynie do postaci głównego bohatera – wampira Nosferatu, korzystając i odwołując się do tradycji kina grozy i horroru. Jednocześnie artysta w charakterystyczny dla siebie sposób nadaje całości charakter dokumentu filmowego, co w przypadku zdjęć ukazujących celę Eichmanna (gdzie rozgrywają się sceny drugiej części filmu) potęguje to wrażenie.

Dar artysty (2013)